| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
satyryk, tekściarz |
Andrzej Waligórski (ur. 20 października 1926 w Nowym Targu, zm. 10 maja 1992 we Wrocławiu) – polski aktor, poeta, satyryk, dziennikarz, długoletni współpracownik Polskiego Radia we Wrocławiu.
Zasłynął jako twórca tekstów piosenek wykonywanych między innymi przez Tadeusza Chyłę (Ballada o cysorzu) i Olka Grotowskiego z Małgorzatą Zwierzchowską (około tysiąca piosenek). Sam określał siebie często jako tekściarza.
Był kierownikiem wrocławskiego radiowego magazynu rozrywkowego „Studio 202”, gdzie wypromował kabaret „Elita”, z którym następnie podjął współpracę.
Stworzył postać Dreptaka (symbol przeciętnego Polaka z jego wadami i zaletami)[1], był autorem m.in. „Bajeczek Babci Pimpusiowej”, felietonu radiowego Pocztówki z Karłowic[2] oraz popularnego słuchowiska radiowego „Rycerze” nadawanego w magazynie „60 minut na godzinę”, parodiującego Trylogię Henryka Sienkiewicza (pochodzi z niego piosenka „Hej, szable w dłoń”).
Przyjaźnił się z mieszkającym we Wrocławiu estońskim aktorem Brunonem Oją[3].
Jego wiersze publikował na ostatniej stronie tygodnik „Najwyższy CZAS!”. Nie utożsamiał się z żadną opcją polityczną, przez pewien czas był członkiem Stronnictwa Demokratycznego[4].
Zmarł na zawał serca[5][6].
Był patronem Gimnazjum nr 16 przy ul. Jemiołowej we Wrocławiu[5]. Jego imię otrzymała także jedna z ulic w południowej części Wrocławia, łącząca ul. Sudecką z ul. Powstańców Śląskich w Parku Południowym. Od 1995 członkowie kabaretu Elita („Akademia Humoris Causa”) przyznają nagrody im. Waligórskiego – „Andrzeje”[7].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
