Data i miejsce urodzenia |
30 listopada 1889 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
żołnierz, poeta, publicysta, tłumacz, krytyk |
Odznaczenia | |
Józef Andrzej Teslar (ur. 30 listopada 1889 w Krzeszowicach, zm. 22 lipca 1961 w Dinard) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, doktor filozofii, poeta, publicysta, tłumacz i krytyk sztuki.
Urodził się 30 listopada 1889, w Krzeszowicach, w rodzinie Antoniego, kupca, i Marii z Jakowlewów[1][2]. Był bratem Antoniego (1898–1972), artysty malarza, Aleksandra (1899–1982), malarza i Tadeusza (ur. 1894), kapitana Wojska Polskiego, działacza niepodległościowego, publicysty politycznego, tłumacza[3].
W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 2 pułku piechoty[1]. 23 sierpnia 1915 został mianowany chorążym piechoty[4]. Był oficerem 4 pułku piechoty. Pełnił służbę w Referacie Wydawnictw Wojskowych Naczelnego Komitetu Narodowego, a wiosną 1917 w Komendzie Placu Kraków[4].
W latach 1920–1922 w Korpusie Kadetów nr 1. Od 1922 był odkomenderowany do Francji, gdzie pełnił obowiązki lektora języka polskiego w Wyższej Szkole Wojennej (franc. École Supérieure de Guerre)[5][6]. W 1928 przebywał Szkole Wojskowej w Saint-Cyr[7]. Cztery lata później pełnił służbę w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[8]. Został awansowany na stopień majora w korpusie oficerów administracji, grupa naukowo-oświatowa, ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[9]. Z dniem 31 lipca 1933 został przeniesiony w stan nieczynny[10][11][12]. W marcu 1934 został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 6,1 lokatą[13]. Z dniem 30 listopada 1935 przeniesiony został w stan spoczynku[14].
W latach 1936–1939 wykładał teorię wojskowości w Centre d'Études Polonaises w Paryżu. Podczas II wojny światowej był oficerem łącznikowym Naczelnego Dowództwa Armii Polskiej we Francji. Zajmował się też historią wojskowości. 10 grudnia 1940 przybył do Samodzielnego Obozu Oficerskiego w Rothesay[15].
W latach 1942–1945 lektor języka i kultury polskiej na uniwersytecie w Glasgow. Od 1952 ponownie w Paryżu. Od 1953 wykładał na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie (PUNO, filia w Chicago). Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie (od 1959).
Przetłumaczył na francuski powieść „Krzyżacy” Henryka Sienkiewicza. Oprócz działalności poetyckiej zajmował się również publicystyką. Wydał także podręcznik do nauki języka angielskiego i języka francuskiego dla żołnierzy.
Zmarł 22 lipca 1961 w Dinard i pochowany został na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.