Andrzej Szalewicz
Pełne imię i nazwisko

Andrzej Witold Szalewicz

Data i miejsce urodzenia

10 marca 1939
Łowicz

Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego
Okres

od 1991
do 1997

Poprzednik

Aleksander Kwaśniewski

Następca

Stanisław Stefan Paszczyk

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrna Odznaka im. Janka Krasickiego
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)

Andrzej Witold Szalewicz (ur. 10 marca 1939 w Łowiczu) – polski działacz sportowy.

Z wykształcenia inżynier elektronik. Potomek litewskiej rodziny Szalewiczów herbu Szaława[1]. Członek PZPR w latach 1973–1982[2][3]. Współzałożyciel w 1977 roku Polskiego Związku Badmintona[4] oraz współzałożyciel i prezes Unii Polskich Związków Sportowych[5]. W latach 1991–1997 prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Genealog, członek Warszawskiego Towarzystwa Genealogicznego (WTG), Polskiego Towarzystwa Heraldycznego (PTH) i Związku Szlachty Polskiej (ZSzP)[6].

Praca zawodowa

Pracę zawodową rozpoczął bezpośrednio po obronie pracy magisterskiej w październiku roku 1965 w Zakładzie Materiałów Magnetycznych „Polfer” w Warszawie. Początkowo pracował w laboratorium Wydzielonego Biura Rozwojowego, a następnie został kierownikiem Wydziału Ferrytów Kubkowych. Po roku został również zastępcą szefa produkcji. W międzyczasie ukończył studium podyplomowe w zakresie ekonomiki, organizacji produkcji i ergonomii na Politechnice Warszawskiej (1971).

W połowie 1974 roku otrzymał propozycję przejścia do Zjednoczonych Zakładów Urządzeń Jądrowych (ZZUJ) „Polon”. W październiku został powołany na stanowisko dyrektora naczelnego Zakładu Aparatury Elektronicznej ZZUJ Polon.

Głównym zadaniem, jakie stało przed Zakładem, było wdrożenie do produkcji wyrobów systemu CAMAC – blokowego systemu oprzyrządowania elektronicznego do pomiarów automatycznych i sterowania. CAMAC, czyli Computer Automated Measurement And Control – popularny standard modułowej aparatury elektronicznej, wykorzystywany głównie do zbierania danych i sterowania w eksperymentach naukowych (z fizyki cząstek elementarnych oraz jądrowej), elektronicznych systemach medycznych, rzadziej w przemyśle. Opracowany pierwotnie w CERN (Europejska Organizacja Badań Jądrowych CERN) w Genewie (Szwajcaria). W Polsce pierwsze normy dotyczące systemu opracowano w 1972 roku. Prototypy bloków funkcjonalnych opracowywane były w Instytucie Badań Jądrowych w Świerku, Instytucie Fizyki w Krakowie i innych Instytutach, ale także w ZAE Polon. Wielkie zaangażowanie inżynierów Zakładu oraz bardzo dobra współpraca z przewodniczącym Komitetu CAMAC w Polsce docentem Romanem Trechcińskim zaowocowały świetnym rezultatem. W końcu lat 80. Zakład miał w sprzedaży 90 bloków funkcjonalnych, eksportował swoje wyroby do wszystkich Krajów Demokracji Ludowej, największe kontrakty były zawierane z instytutami byłego Związku Radzieckiego, ale także eksportował do RFN i Finlandii.

Zakład z kopciuszka stał się prymusem, w V Ogólnopolskim konkursie został laureatem „Dobrej Roboty”, a na Międzynarodowych Targach Poznańskich 1979 otrzymał symboliczny klucz Juniora Eksportu. Za zorganizowanie wystawy wyrobów Zakładu w Akademii Nauk w Moskwie, A. Szalewicz, jako szef ekipy, otrzymał Odznakę Zasłużonego Pracownika Instytutu Akademii Nauk ZSRR im. Lebiediew[7]. W stanie wojennym w roku 1982 został odwołany ze stanowiska dyrektora naczelnego ZAE „Polonu” i wykluczony z PZPR, za współpracę z zakładową Solidarnością. Od tego czasu nigdy już nie pracował w instytucjach państwowych. Był dyrektorem techniczno-handlowym firm polonijno-zagranicznych „Pulson” i „Unimed Elektronics”, gdzie również produkowane były na eksport do Instytutów Akademii Nauk ZSRR. W latach dziewięćdziesiątych podjął własną działalność gospodarczą.

W roku 1999 Andrzej Szalewicz został pełnomocnikiem do spraw normalizacji w Stowarzyszeniu Elektryków Polskich (SEP). Stowarzyszenie miało długoletnią tradycję w dziedzinie normalizacji, która rozpoczęła się w okresie międzywojennym kiedy to całkowicie odpowiadało za tworzenie norm i przepisów elektrycznych. Po wojnie na początku lat pięćdziesiątych w ramach centralizacji uprawnienia wydawania norm przeniesiono do Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (PKN). Od 1999 w ciągu kolejnych siedmiu lat wydano 16 norm i prenorm SEP, pozyskano firmy sponsorujące tworzenie nowych norm, podpisane zostało porozumienie o zasadach współpracy między PKN i SEP. Andrzej Szalewicz reprezentował Stowarzyszenie w Radzie Normalizacyjnej PKN, pełniąc funkcję wiceprzewodniczącego.

Na początku roku 2002 Andrzej Szalewicz został pełnomocnikiem PKOl ds. budowy Centrum Olimpijskiego na Żoliborzu w Warszawie, a po otwarciu w 2004 pełnomocnikiem ds. technicznych.

Działalność społeczna

Już w trakcie studiów działał społecznie w sporcie i turystyce.

W latach 1962–1965 był przewodniczącym Komisji Wczasów, Turystyki i Sportu Rady Uczelnianej PW ZSP; kierował ósmym i dziesiątym Rajdem Świętokrzyskim organizowanym przez Politechnikę. Był przewodnikiem w SKPB. Od 1960 roku działał w strukturach Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej (TKKF), przewodniczył Komisji Kometki m.st. Warszawy, a od 1964 uczestniczył w pracach Społecznej Komisji Kometki ZG TKKF, która została w 1974 przemianowana na Centralną Komisję Badmintona – przewodniczył tej komisji do momentu powołania Polskiego Związku Badmintona (PZBad). W latach 1977–1991 był pierwszym prezesem, a obecnie jest prezesem honorowym. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych pełnił funkcję wiceprezydenta Europejskiej Unii Badmintona.

W okresie transformacji był dwukrotnie prezesem Unii Polskich Związków Sportowych (1989–1992 i 1997–2002) oraz w latach 1991–1997 prezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Kierował ekipą polską na igrzyskach olimpijskich w Albertvile (1992), Barcelonie (1992), Lillehamer (1994) i Atlancie (1996). Współzałożyciel Polskiej Fundacji Olimpijskiej w roku 1993.

Odznaczenia i wyróżnienia

Za swoją działalność został odznaczony:

poza ww. licznymi odznaczeniami i odznakami resortowymi i organizacyjnymi, został również odznaczony m.in. złotą odznaką honorową „za zasługi dla Warszawy” 1980, złotą odznaką ZSP 1966, złotą odznaką TKKF 1974, złotą odznaką PZBad Nr 1 1980.

W roku 1996 został wyróżniony tytułem „Honorowego Obywatela Głubczyc”[12].

Publikacje

  • Historia badmintona w Polsce, współpr. Wojciech Chałotowski, Marek Idzikowski, Jadwiga Ślawska-Szalewicz, Polski Związek Badmintona, Warszawa 2002, ISBN 83-909728-3-2.
  • Rodopis Szalewiczów. Czy wszyscy pochodzimy od jednego przodka?, DiG, Warszawa 2008, ISBN 978-83-7181-547-8.
  • Badminton, współautor Ryszard Lachman, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1987, ISBN 83-217-2577-5.
  • Nauka badmintona w weekend, Warszawa, „Wiedza i Życie”, 2001, ISBN 83-7184-003-9.
  • Historia badmintona w Polsce, współpr. Wojciech Chałotowski, Marek Idzikowski, Jadwiga Ślawska-Szalewicz, Polski Związek Badmintona, Warszawa 2002, ISBN 83-909728-3-2.
  • Zaklady bedmintonu cez vikend, wyd. Rokus, Presov 2005 (tłumaczenie w jęz. słowackim) ISBN 978-80-89055-78-4.
  • Rodopis Szalewiczów – czy wszyscy pochodzimy od jednego przodka, DiG, Warszawa 2008, ISBN 978-83-7181-547-8.
  • 90 lat Polskiego Komitetu Olimpijskiego oczami kolekcjonera wyd. PKOl, 2009
  • Centrum Olimpijskie – spełnione marzenia, wyd. ESTRELLA, Warszawa 2014, ISBN 978-83-62045-22-8.
  • Kolekcjonerstwo olimpijskie w albumie 90 lat na olimpijskim szlaku, Kolegium redakcyjne, wyd. Agencja reklamowo-wydawnicza Arkadiusz Grzegorczyk, Warszawa 2009, ISBN 978-83-7585-093-2.
  • Polski Fundusz Olimpijski 1923 – 2006 rozdział w książce Światowe sejmiki działaczy polonijnych Polskiego Komitetu Olimpijskiego w latach 1989–2009 pod redakcją Bernarda Woltmanna wyd. PKOl, Warszawa 2010, ISBN 978-83-924086-8-7.
  • Budowniczy Centrum Olimpijskiego w książce Pasja sportu Stanisław Stefan Paszczyk 1940-2008, praca zbiorowa red. Jacek Korczak Mleczko, ESTRELLA, Warszawa 2013, ISBN 978-83-62045-19-8.
  • Wokół Polski – z Henrykiem Wierzchowskim opowiadanie w książce Wokół Anina, Jan Czerniawski wyd. T.P.W. Oddział Anin, Warszawa 2914, ISBN 978-83-940737-0-1.
  • Dwie pasje w Tacy byliśmy – wspomnienia absolwentów Politechniki warszawskiej praca zbiorowa red. Wojciech Nowakowski, Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2015, ISBN 978-83-942746-0-3.

Przypisy

  1. Andrzej Szalewicz, Rodopis Szalewiczów – czy wszyscy pochodzimy od jednego przodka, Warszawa: DiG, 2008, ISBN 978-83-7181-547-8, OCLC 297714605.
  2. a b c d e f g Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984, s. 941, ISBN 83-223-2073-6.
  3. a b Kto jest kim w Polsce. Edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993, s. 701, ISBN 83-223-2644-0.
  4. Uchwała KD PZPR Dzielnicy Praga-Północ Warszawa z dn. 29.04 i 10.08.1982; Biuletyn Komitetu Dzielnicowego Warszawa Praga Północ 29.04.1982 Nr 3 „Nasze sprawy”.
  5. a b Andrzej Szalewicz i inni, Historia badmintona w Polsce, Warszawa: Polski Związek Badmintona, 2002, ISBN 83-909728-3-2, OCLC 749640460.
  6. Andrzej Szalewicz [online], genealogia.szlachta.org.pl [dostęp 2023-08-29].
  7. a b Leksykon ludzi ZSP. Tom I wyd. Elipsa, Warszawa 2006, ISBN 83-7151-488-3.
  8. M.P. z 1997 r. nr 28, poz. 258.
  9. M.P. z 2005 r. nr 16, poz. 264.
  10. Uchwała Rady Państwa z dnia 11 lipca 1984.
  11. Yearbook 2004 EBU.
  12. Kalendarz Głubczycki 1997, Wydawnictwo Rady Miejskiej, Głubczyce 1996, ISSN 1231-4803

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się