Andrzej Nowak
Prof. Andrzej Nowak (2019)
|
Państwo działania
|
Polska
|
Data i miejsce urodzenia
|
12 listopada 1960 Kraków
|
profesor zwyczajny nauk humanistycznych
|
Specjalność: historia polityczna Polski i Europy w XX wieku; sowietologia; zagadnienia cywilizacyjne; stosunki polsko-rosyjskie
|
Alma Mater
|
Uniwersytet Jagielloński
|
Doktorat
|
1990 – historia Instytut Historii PAN w Warszawie
|
Habilitacja
|
2002 – nauki humanistyczne – historia Instytut Historii PAN w Warszawie
|
Profesura
|
2011
|
Polska Akademia Nauk / Umiejętności
|
Status PAN
|
członek Polsko-Rosyjskiej Komisji Historycznej PAN-RAN
|
Status PAU
|
członek Komisji Środkowoeuropejskiej
|
pracownik naukowy
|
Instytut
|
Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk
|
kierownik
|
Zakład
|
Zakład Historii Europy Wschodniej Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego
|
Odznaczenia
|
|
|
Multimedia w Wikimedia Commons
|
|
|
Cytaty w Wikicytatach
|
|
Andrzej Witold Nowak (ur. 12 listopada 1960 w Krakowie)[1] – polski historyk, pisarz, publicysta, sowietolog, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego, profesor zwyczajny w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk, kierownik Zakładu Historii Europy Wschodniej Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1991–2012 redaktor naczelny czasopisma „Arcana”, autor Dziejów Polski. Od 2016 członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej. Kawaler Orderu Orła Białego[2].
Życiorys
Wykształcenie i działalność naukowa
W 1982 ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ (seminarium Władysława Serczyka). Od stycznia 1983 związany jest z Instytutem Historii PAN w Warszawie (Zakład Historii Europy XIX i XX wieku), gdzie przygotowywał rozprawę doktorską (obronioną w 1990, promotorka: Wiktoria Śliwowska). W latach 1987–91 był bibliotekarzem w Bibliotece Jagiellońskiej. Od 1991 jest zatrudniony na etacie w Instytucie Historii PAN w Warszawie, gdzie przygotował rozprawę pt. Polityka wschodnia Józefa Piłsudskiego 1918–1920, która wraz z dorobkiem naukowym była podstawą nadania mu w 2002 stopnia naukowego doktora habilitowanego. W Instytucie Historii PAN kieruje od 2002 Pracownią Dziejów ZSRR i Europy Wschodniej[3]. Obecnie jest kierownikiem Zakładu Historii Europy Wschodniej i Studiów nad Imperiami XIX i XX wieku w IH PAN.
W 2011 otrzymał tytuł naukowy profesora[4].
Był nauczycielem akademickim Wyższej Szkoły Biznesu NLU w Nowym Sączu. Wykładał historię Polski i Rosji m.in. na uniwersytetach amerykańskich (Rice, Columbia, Harvard), angielskich (Cambridge, University College London), a także na Uniwersytecie w Dublinie, Uniwersytecie Masaryka w Brnie, Uniwersytecie Tokijskim, Uniwersytecie Warszawskim, w Collegium Civitas oraz na uczelniach kanadyjskich (University of Toronto, Simon Fraser University, McGill University, Uniwersytet Alberty)[potrzebny przypis].
Zajmuje się głównie historią polityczną i myślą polityczną Europy Wschodniej XIX–XX wieku. Jest znawcą historii stosunków polsko-rosyjskich. Był opiekunem pracy magisterskiej Pawła Zyzaka Lech Wałęsa. Idea i historia obronionej w czerwcu 2008[5].
Jest członkiem Rady Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, a także Polsko-Rosyjskiej Komisji Historycznej PAN-RAN; Komisji Środkowoeuropejskiej oraz Wschodnioeuropejskiej PAU; kolegium redakcyjnego „Kwartalnika Historycznego” i „Dziejów Najnowszych”. W latach 2006–2010 był członkiem Rady Archiwalnej przy Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych; członkiem Rady Muzeum Historii Polski, a także wiceprezesem Rady Historyków Narodowego Banku Polskiego (2007–2010).
W 2015 był członkiem jury Konkursu „Książka Historyczna Roku”[6]. Postanowieniem prezydenta Andrzeja Dudy z 27 czerwca 2016 został powołany w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu[7]. W czerwcu 2023 ponownie został przez Prezydenta RP powołany w skład tego gremium[8].
Działalność medialna i publiczna
Od 1980 zaangażowany w działalność publicystyczną. Najpierw, w latach 1980. w ramach tzw. drugiego obiegu, poświęconą głównie stosunkom Polski z jej wschodnimi sąsiadami (współpracował m.in. z „Arką”, „Miesięcznikiem Małopolskim”, „Alternatywami”, „Tumultem”). Od 1988 do 1991 sekretarz redakcji, a w latach 1991–1994 redaktor naczelny wywodzącego się z „podziemia” dwumiesięcznika „Arka”; od 1994 do 2012 redaktor naczelny dwumiesięcznika kulturalno-politycznego „Arcana” (do końca 2012 – 108 numerów)[9]. W latach 1989–1991 dziennikarz w dziale międzynarodowym dziennika „Czas Krakowski”; ukończył kurs dziennikarstwa międzynarodowego w agencji Reutera w Londynie w 1990. Od 1989 publikuje artykuły, wywiady i komentarze na łamach m.in. „Rzeczpospolitej”, „Dziennika” i jego dodatku „Europa”, „Naszego Dziennika”, „Gazety Polskiej”, „Gościa Niedzielnego”, „Tygodnika Solidarność”, „Wprost”, „Niedzieli”, „Znaku”, „Życia”. Prezes Rady Nadzorczej Spółki Polskie Radio Kraków SA (1993–1995); członek Rady Programowej Polskiego Radia SA w Warszawie od 1997 do 2001. Jako ekspert do spraw polityki wschodniej zapraszany często do programów telewizyjnych.
W grudniu 2012 został publicystą tygodnika „W Sieci”. Publikuje także w miesięczniku „Wpis – Wiara, Patriotyzm i Sztuka”[10]. Zasiadł w Radzie Fundacji Reduta Dobrego Imienia – Polska Liga przeciw Zniesławieniom[11].
W 2014 nakładem wydawnictwa Biały Kruk ukazał się pierwszy tom „Dziejów Polski” Nowaka, dotychczas (stan: listopad 2023) ukazało się sześć tomów opisujących historię Polski do 1673.
W październiku 2015 został członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę[12].
Od lutego 2016 współprowadził cotygodniowy program „Historia żywa” na antenie Pierwszego Programu Polskiego Radia[13]. W lutym 2024 rozgłośnia zakończyła współpracę z profesorem, a audycja ta została usunięta z ramówki[14]. W styczniu 2019 został publicystą tygodnika „Do Rzeczy”[15] W sierpniu 2023 zakończył współpracę z tym tygodnikiem.[16]
11 listopada 2019 prezydent Andrzej Duda odznaczył Andrzeja Nowaka Orderem Orła Białego w uznaniu za wybitne działania na polu historii, za propagowanie wartości patriotycznych oraz monumentalne „Dzieje Polski”[2].
16 listopada 2020 Andrzej Nowak otrzymał Nagrodę Mediów Publicznych w kategorii „Słowo” za „Dzieje Polski”. Głoszący laudację Krzysztof Masłoń stwierdził, że „dzieje Polski są najważniejszą polską książką po 1989”[17]. W tym samym roku, 14 grudnia, Andrzej Nowak został uhonorowany Złotym BohaterONem w kategorii osoba publiczna, przyznawanym przez Polskie Radio[18].
Poglądy
Ma poglądy konserwatywne. W latach 1980–1981 członek Niezależnego Zrzeszenia Studentów i delegat do Konwentu NZS UJ. Od końca 1981 do 1987 współorganizator podziemnego „Wolnego Uniwersytetu Jagiellońskiego” (wykłady dla grup robotniczych) i współpracownik Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego (zorganizowanego przez ks. Kazimierza Jancarza w Mistrzejowicach). W latach 1988–1991 działacz NSZZ „Solidarność” na UJ (w 1990–91 członek Komisji Zakładowej UJ). Uczestnik I i II Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w Mistrzejowicach (1989) i w Leningradzie (1990). Członek Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich 2005. Był wielokrotnym uczestnikiem organizowanych przez prezydenta Kaczyńskiego seminariów w Lucieniu. W wyborach 2010 był członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Jarosława Kaczyńskiego.
Członek Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Poznaniu[19].
W 2018 stwierdził, że Jarosław Kaczyński „przyjął na siebie odpowiedzialność (…) za miejsce Polski w politycznym krajobrazie Europy i świata”[20].
Jakkolwiek dostrzega problem przypisywania Polsce odpowiedzialności za zbrodnie niemieckie, jest przeciwny zwalczaniu go za pomocą instrumentów prawnokarnych. Dlatego też skrytykował nowelizację ustawy o IPN z 2018, która takie rozwiązanie przewidywała[21].
Życie prywatne
Jest synem nauczycielki – Jadwigi, oraz inżyniera metalurga – Antoniego. Jego żoną jest Justyna Chłap-Nowakowa, mają dwójkę dzieci[22].
Wybrane publikacje
W dorobku publikacyjnym A. Nowaka znajdują się m.in.[23]:
- Między carem a rewolucją. Studium politycznej wyobraźni i postaw Wielkiej Emigracji wobec Rosji 1831–1849, Wydawnictwo Instytut Historii PAN i Warszawska Oficyna Wydawnictwo Gryf, Warszawa 1994.
- Jak rozbić rosyjskie imperium? Idee polskiej polityki wschodniej 1733–1921, Warszawska Oficyna Wydawnictwo Gryf, Warszawa 1995.
- Dzieje kresów, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2000, ISBN 83-7447-049-6.
- Polska i „trzy” Rosje. Studium polityki wschodniej Józefa Piłsudskiego (do kwietnia 1920 roku), Wydawnictwo Arcana, Kraków 2001.
- Kronika Polski, pod red. A. Nowaka, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 1997. (wyd. 2 w 2001, wyd. 3 w 2005)
- Polacy, Rosjanie i biesy. Studia i szkice historyczne z XIX i XX wieku, Wydawnictwo Arcana, Kraków 1999.
- Od imperium do imperium. Spojrzenia na historię Europy Wschodniej, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2004.
- Powrót do Polski, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2005.
- Poland. Landscape, Art, History, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2005.
- Jan Paweł II – biografia ilustrowana, Wydawnictwo R. Kluszczyński, Kraków 2001.
- Ab Imperio. Nowe spojrzenia na historię Europy Wschodniej, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2004.
- Powrót do Polski. Szkice o patriotyzmie po “końcu historii”, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2005.
- Karol Wojtyła – Jan Paweł II. Kronika życia i pontyfikatu, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2005. (wyd. również w jęz. ang. pt.: John Paul II 1920–2005 Illustrated Biography)
- Historie politycznych tradycji, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2007.
- Historie politycznych tradycji. Piłsudski, Putin i inni, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2007.
- History and Geopolitics. A Contest for Eastern Europe, Wydawnictwo Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 2008.
- Polska i trzy Rosje. Studium polityki wschodniej Józefa Piłsudskiego, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2008.
- Ofiary, imperia i historycy (od XVIII do XXI wieku), Wydawnictwo Arcana, Kraków 2009.
- Jan Paweł II 1920–2005. Ilustrowana biografia, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2010.
- Ojczyzna Ocalona. Wojna sowiecko-polska 1919–1920, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2010.
- Imperium a ti druzi. Rusko, Polsko a moderni dĕjiny východni Evropy, wydawnictwo CDK, Brno 2010.
- Od Polski do post-polityki. Intelektualna historia zapaści RP, Wydawnictwo Arcana, Kraków 2010.
- Hołd Katyński (esej: Pamięć Katynia: łańcuch niewidzialny), Wydawn. Biały Kruk, Kraków 2010.
- Hołd Katyński II (esej: Sens polskiej pamięci), Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2011.
- Czas walki z Bogiem. Kościół na straży wolności Polaków, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2011.
- Krzyż polski. Patriotyzm i męczeństwo (esej: Wolność krzyżami się mierzy), Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2011.
- Imperiological Studies. A Polish Perspective, Wydawnictwo Societas Vistulana, Kraków 2011.
- Strachy i Lachy. Przemiany polskiej pamięci, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2012. Krytyka: Александр Федута. Память раненого поколения // Перекрёстки. Журнал исследований восточноевропейского Пограничья. 2012. № 3—4. С. 371—376.
- Dzieje Polski. Skąd nasz ród, t. 1, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2014.
- Uległość czy niepodległość, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2014.
- Wygaszanie Polski 1989–2015, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2015.
- Pierwsza zdrada Zachodu. 1920 – zapomniany appeasement, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2015, ISBN 978-83-08-05550-2
- Dzieje Polski. Od rozbicia do nowej Polski, t. 2, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2015.
- Historia i Polityka, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2016.
- Polskość jest przywilejem, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2016, ISBN 978-83-7553-219-7.
- Dzieje Polski. Królestwo zwycięskiego Orła, t. 3, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2017.
- Niepodległa! 1864–1924. Jak Polacy odzyskali Ojczyznę, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2018, ISBN 978-83-7553-242-5.
- Filary Niepodległości, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2018.
- Metamorfozy Imperium Rosyjskiego 1721–1921. Geopolityka, ody i narody, Wydawnictwo Literackie 2018 ISBN 978-83-08-06569-3.
- Kościół na straży polskiej niepodległości (wspólnie z Martyną Deszczyńską), Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2018.
- O historii nie dla idiotów. Rozmowy i przypadki, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2019, ISBN 978-83-08-06867-0.
- Dzieje Polski. Trudny złoty wiek, t. 4, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2019, ISBN 978-83-7553-277-7.
- Klęska Imperium Zła. Rok 1920, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2020, ISBN 978-83-7553-290-6[24].
- Między nieładem a niewolą. Krótka historia myśli politycznej, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2020, ISBN 978-83-7553-306-4[25].
- Chluba i zguba. Antologia najnowszej publicystyki patriotycznej, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2020, ISBN 978-83-7553-307-1.
- Dzieje Polski. Imperium Rzeczypospolitej, t. 5, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2021, ISBN 978-83-7553-328-6.
- Polska i Rosja. Sąsiedztwo wolności i despotyzmu X–XXI w., Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2022, ISBN 978-83-7553-340-8.
- Wojna i dziedzictwo. Historia najnowsza, Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2022, ISBN 978-83-7553-358-3.
- Polska i Krzyż (współautor), Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2023, ISBN 978-83-7553-371-2.
- Tyrania postępu (współautor), Wydawnictwo Biały Kruk, Kraków 2023, ISBN 978-83-7553-373-6.
Odznaczenia
Nagrody
Przypisy
- ↑ CV Andrzeja Nowaka.
- ↑ a b c Prof. Andrzej Nowak, autor "Dziejów Polski", odznaczony Orderem Orła Białego. GRATULUJEMY! [online]
- ↑ Nowak: Bez polskiego, romantycznego ducha, Polska umiera cz. I. portal.arcana.pl, 213 grudnia 2010.
- ↑ Prezydent wręczył nominacje profesorskie. prezydent.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-27)]. prezydent.pl, 24 lutego 2011 [dostęp 2015-01-23]
- ↑ Nie ma lepszej biografii Wałęsy. TVN24.pl, 2009-04-01. [dostęp 2023-05-26].
- ↑ Książka historyczna roku po raz ósmy!. ksiazkahistorycznaroku.pl. [dostęp 2015-11-15].
- ↑ Postanowienie nr 1131.9.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 czerwca 2016 r. o powołaniu członków Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (M.P. z 2016 r. poz. 679).
- ↑ Marszałek Sejmu wręczyła akty powołań członkom Kolegium IPN. sejm.gov.pl, 2023-07-06. [dostęp 2023-07-06].
- ↑ Adam Zechenter i Jakub Maciejewski: Rozmowa z prof. Andrzejem Nowakiem, ustępującym redaktorem naczelnym dwumiesięcznika „Arcana”. arcana.pl, 5 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-15].
- ↑ Miesięcznik WPIS - Prof. Andrzej Nowak: Świat dzielono bardzo niesprawiedliwie..
- ↑ Rada Fundacji. reduta-dobrego-imienia.pl. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Prezydent powołał Narodową Radę Rozwoju. www.prezydent.pl. [dostęp 2015-10-16].
- ↑ "Historia żywa" w Radiowej Jedynce
- ↑ Jedynka bez „Historii żywej” z prof. Nowakiem [online], www.wirtualnemedia.pl, 26 lutego 2024 [dostęp 2024-02-26] (pol.).
- ↑ DoRzeczy.pl, Prof. Andrzej Nowak felietonistą „Do Rzeczy” [online], Do Rzeczy, 23 stycznia 2019 [dostęp 2019-01-23] (pol.).
- ↑ AndrzejA. Nowak AndrzejA., Pożegnanie i podziękowanie [online], Do Rzeczy, 20 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-23] .
- ↑ a b Prof. Andrzej Nowak z Nagrodą Mediów Publicznych za "Dzieje Polski". Gratulujemy! [online] [dostęp 2020-11-17] .
- ↑ Znamy laureatów Nagrody BohaterONy 2020. bohateron.pl, 2020-12-14. [dostęp 2021-09-12].
- ↑ Petycja AKO w obronie zwolnionych historyków z IPN. debata.olsztyn.pl, 5 września 2014. [dostęp 2019-02-25].
- ↑ List otwarty do prezesa Jarosława Kaczyńskiego. Prof. Andrzej Nowak: Reforma Gowina marginalizuje społeczną rolę humanistyki. wpolityce.pl, 22 grudnia 2018. [dostęp 2019-01-22].
- ↑ Nowelizacja ustawy o IPN jest szkodliwa. Nie rozwiążemy problemu stereotypów i kłamstw jednym aktem prawnym. wnet.fm, 2018-02-23. [dostęp 2021-09-22].
- ↑ Prof. Andrzej Nowak wraz z Małżonką dr Justyną Chłap-Nowakową zapraszają na prezentację swoich książek! [online], bialykruk.pl [dostęp 2022-09-03] (pol.).
- ↑ Nowak, Andrzej (1960- ). Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ AndrzejA. Nowak AndrzejA., Klęska Imperium Zła. Rok 1920 [online], 21 kwietnia 2020 .
- ↑ AndrzejA. Nowak AndrzejA., Między nieładem a niewolą [online] [dostęp 2020-11-25] .
- ↑ Odznaczenia dla zasłużonych w służbie państwu i społeczeństwu. www.prezydent.pl. [dostęp 2019-11-19].
- ↑ Postanowienie nr rej. 111/2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 marca 2016 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2016 r. poz. 526)
- ↑ Odznaczenia państwowe dla zasłużonych pracownikom i twórców związanych z krakowskim wydawnictwem „Arcana”. prezydent.pl, 2016-06-08. [dostęp 2016-07-28].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 stycznia 2003 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2003 r. nr 27, poz. 382)
- ↑ Wybitni przedstawiciele nauki wyróżnieni medalami „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” - Ministerstwo Edukacji i Nauki - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Edukacji i Nauki [dostęp 2023-11-16] (pol.).
- ↑ Nagroda im. Jerzego Łojka (1999). pbl.ibl.poznan.pl. [dostęp 2017-07-04].
- ↑ 12 października 2012: 9 mistrzów nagrodzonych przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej. naukawpolsce.pap.pl. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ Bronisław Komorowski: List z okazji wręczenia Nagrody im. Jerzego Giedroycia. prezydent.pl, 12 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-15].
- ↑ Dzieje Polski prof. Andrzeja Nowaka książką roku 2014! [online] [dostęp 2016-01-16] .
- ↑ Nagroda Historyczna im. Kazimierza Moczarskiego za najlepszą książkę historyczną roku. wyborcza.pl, 10 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-10].
- ↑ Doroczne Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego wręczone. mkidn.gov.pl, 5 października 2016. [dostęp 2020-08-16].
- ↑ Wyróżnienie dla wybitnego historyka! Prof. Andrzej Nowak został laureatem Nagrody Głównej FENIKS 2018. wpolityce.pl, 2018-04-12. [dostęp 2018-04-18].
- ↑ „Polska Wielki Projekt”. Wręczono nagrodę im. prezydenta Lecha Kaczyńskiego. polskieradio24.pl, 2019-06-09. [dostęp 2019-06-09].
- ↑ Andrzej Nowak O historii nie dla idiotów – Krakowska Książka Miesiąca [online] [dostęp 2023-04-13] (pol.).
- ↑ Złote Hipolity 2020 przyznane - Akademia Wychowania Fizycznego w Poznaniu [online], www.awf.poznan.pl [dostęp 2021-03-17] (pol.).
- ↑ Konkurs o Nagrodę im. Janusza Kurtyki rozstrzygnięty! – Fundacja im. Janusza Kurtyki [online], fundacjakurtyki.pl [dostęp 2023-05-09] .
Bibliografia
- Jolanta Workowska, Strażnicy kamienia, „Forum Akademickie”, nr 37 (1/2006);
- Ewa Łosińska, Zwyczajny konserwatysta, „Dziennik Polski”, 8 V 2009;
- Bartłomiej Kuraś, Małgorzata Skowrońska, Historia jednej magisterki, „Gazeta Wyborcza”, 8 V 2009;
- Nie należę do „salonu”. Z prof. Andrzejem Nowakiem rozmawia Mariusz Bober, „Nasz Dziennik”, 12–13 IX 2009;
- Elżbieta Morawiec, Kim pan jest, profesorze, „Gazeta Polska”, 20 I 2010;
- Ewa Łosińska, Krakowska przystań konserwatyzmu, „Rzeczpospolita”, 27–28 II 2010;
- Mateusz Wyrwich, Próbuję coś mówić od siebie. Sylwetka: prof. Andrzej Nowak, „Niedziela”, 3 X 2010
Linki zewnętrzne
- Andrzej Nowak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2009-05-22] .[martwy link]
- Biografia Andrzeja Nowaka na stronie wydawnictwa Biały Kruk
- Nowak: Oni nie zasługują na nazywanie ich zdrajcami – to jest po prostu grupa pętaków portal.arcana.pl, 2 kwietnia 2011