| |
| Prawdziwe imię i nazwisko |
Marcel Truc |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1938–1978 |
André Cayatte (ur. 3 lutego 1909 w Carcassonne, zm. 6 lutego 1989 w Paryżu) – francuski reżyser i scenarzysta filmowy. Z wykształcenia prawnik, zasłynął filmami, w których podejmował ważkie tematy etyczne i obyczajowe, związane najczęściej z wymiarem sprawiedliwości i kwestią odpowiedzialności moralnej. Za kontynuatora tej tematyki we francuskim kinie i niejako spadkobiercę Cayatte’a uważa się Costę-Gavrasa.
Ukończył studia prawnicze, zajmował się też dziennikarstwem, pisał powieści i scenariusze. Swoją karierę reżyserską rozpoczął w 1942, czyli jeszcze podczas hitlerowskiej okupacji. Najsłynniejsze filmy Cayatte’a, z charakterystyczną dla niego tematyką okołoprawniczą, powstały w latach 50. Były to zwłaszcza szeroko dyskutowane i nagradzane obrazy: Sprawiedliwości stało się zadość (1950, Złoty Lew na 11. MFF w Wenecji), Wszyscy jesteśmy mordercami (1952, Nagroda Specjalna Jury na 5. MFF w Cannes) oraz Przejście Renu (1960, drugi w karierze Złoty Lew, tym razem na 21. MFF w Wenecji). Pierwszy z nich dotyczył problemu eutanazji, drugi – kary śmierci, a ostatni poświęcony był pracy przymusowej francuskich żołnierzy na rzecz hitlerowskich Niemiec w czasie wojny.
Cayatte pracował z powodzeniem do końca lat 70. W jego późnych filmach główne role często odgrywała jego ówczesna muza Annie Girardot. Zagrała ona m.in. w skandalizującym obrazie Umrzeć z miłości (1971), ukazującym prawdziwą historię romansu nauczycielki i ucznia, oraz w Nie ma dymu bez ognia (1973, Nagroda Specjalna Jury na 23. MFF w Berlinie), w którym reżyser zajął się opisem opartej na oszczerstwach, brudnej kampanii wyborczej.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
