.png)
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
25 kwietnia 2001 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
129 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Jean-Pierre Jeunet |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Aline Bonetto |
| Kostiumy |
Madeline Fontaine |
| Montaż |
Hervé Schneid |
| Produkcja |
Jean-Marc Deschamps |
| Budżet |
11 400 000 EUR |
| Nagrody | |
| * Cezar (najlepszy film, reżyseria, muzyka, scenografia) * MFF w Karlowych Warach – Kryształowy Globus | |
| Strona internetowa | |
Amelia (fr. Le fabuleux destin d'Amélie Poulain) – francuski film komediowy z 2001 roku w reżyserii Jean-Pierre’a Jeuneta. Scenariusz napisali Jeunet i Guillaume Laurant. Film odniósł duży sukces we Francji i na świecie. Jest najpopularniejszym filmem francuskim poza Francją, gdzie obejrzało go w kinach 23,1 mln widzów[1].
Amelia to film opowiadający o dziewczynie, która w dzieciństwie wychowywała się w izolacji od rówieśników. Przebywała zwykle sama w domu, gdyż ojciec, który zresztą nie okazywał jej zbyt wiele uczuć, podejrzewał u niej wadę serca. Jednocześnie matka była zajęta bardziej sobą, niż nią. Sytuacja ta spowodowała, że dziewczynka często przebywała w świecie swojej wybujałej wyobraźni. Gdy matka Amelii zginęła w wypadku, jej wychowaniem zajął się wyłącznie ojciec.
Kiedy Amelia dorosła, usamodzielniła się i podjęła pracę jako kelnerka w małej kawiarni na Montmartre. Żyła skromnie, cicho i spokojnie, a jej życie wydawało się dość banalne aż do dnia, gdy w swoim mieszkaniu przez przypadek znalazła stare metalowe pudełko ze skarbami z dzieciństwa pewnego chłopca. Amelia postanowiła odnaleźć dorosłego już mężczyznę i oddać mu pudełko. Wzruszenie, jakie zobaczyła u tego człowieka, utwierdziło ją w postanowieniu, by od tej pory uszczęśliwiać innych ludzi.
Dalsza część filmu przedstawia kolejne dobre uczynki Amelii. Po wielu perypetiach odnajduje również swojego ukochanego.
Zdjęcia do filmu realizowane były w Paryżu, głównie w dzielnicy Montmartre. Akcja dzieje się w wielu miejscach, z których najbardziej rozpoznawalne to[2]:
Poza Paryżem zdjęcia kręcono również w Enghien-les-Bains i Eaubonne (departament Dolina Oise) oraz w studiu filmowym w Kolonii.
Film okazał się sukcesem kasowym, a także zyskał dobre recenzje. Był wyświetlany w wielu krajach świata. Uzyskał nominacje w 5 kategoriach do Oscara:
W roku 2002 we Francji film zdobył nagrodę Césara w kategorii:
W 2015 roku powstał musical na podstawie filmu, noszący ten sam tytuł. W 2017 roku dotarł na Broadway[3].
| 1980-1989 |
|
|---|---|
| 1990-2009 |
|
| 2010-2029 |
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
