Ambit (także obręb, obejście, łac. ambitus – obieg, obwód) – przejście powstałe z przedłużenia naw bocznych i poprowadzenia ich wokół prezbiterium za ołtarzem głównym[1][2].
Ambit jest oddzielony od prezbiterium murem lub arkadami. Pojawił się w średniowieczu i był charakterystycznym składnikiem kościołów pielgrzymkowych (wprowadzenie ambitu ułatwiało wiernym dojście do relikwii znajdujących się w ołtarzu głównym)[1]. Popularny zwłaszcza w okresie romanizmu i gotyku. Ambit często otoczony był od strony zewnętrznej wieńcem kaplic promienistych[2].
W kościołach pięcionawowych nawy czasem przechodziły wokół prezbiterium tworząc ambit dwunawowy. Przykładem może być pierwotny układ kościoła klasztornego w Henrykowie lub katedra Notre-Dame w Paryżu. Nawy ambitu mogły posiadać zróżnicowaną wysokość, czego przykładem jest katedra w Bourges[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
