Allomorfy – morfy odpowiadające jednemu morfemowi, inaczej: są to warianty jednego morfemu[1].

Zbiory allomorfów jednego morfemu nie przecinają się. Wszystkie warianty danego morfemu charakteryzują się zespołem niezmiennych cech (tzw. inwariantem) odróżniających ten morfem od innych morfemów danego języka[2]. Np. za allomorfy morfemu „pies” uznamy: ps-, pies-.

Allomorfem są również formy oboczne niektórych przyimków, np. dość – dosyć, przez – przeze[3].

Przypisy

  1. ↑ Milewski 1967 ↓, s. 84.
  2. ↑ Grzegorczykowa 1999 ↓, s. 67.
  3. ↑ Nagórko 2007 ↓, s. 73.

Bibliografia

  • Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.
  • Alicja Nagórko: Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2007. ISBN 978-83-01-15390-8.
  • Renata Grzegorczykowa: Gramatyka współczesnego języka polskiego Morgologia. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1999.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się