Herb hrabiów Razumowskich | |
Data i miejsce urodzenia |
17 (28 marca) 1709 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec |
Grigorij Jakowlewicz Rozum |
Matka |
Natalia Demyanowna Demeszkowa |
Żona | |
Dzieci |
Augusta Timofiejewna [?] |
Rodzeństwo | |
Odznaczenia | |
Aleksiej Grigorjewicz Razumowski ros. Алексе́й Григо́рьевич Разумо́вский (ur. 17 (28 marca) 1709 w wiosce Lemiesze koło Czernihowa, zm. 6 (17 lipca) 1771 w Petersburgu)[1]– feldmarszałek rosyjski, faworyt cesarzowej Elżbiety Piotrownej, członek rosyjskiej akademii nauk[2].
Z pochodzenia Kozak zaporoski, syn Grigorija Jakowlewicza Razuma (zm. 1730) i Natalii Demyanownej Demeszkowej. Wyróżniał się urodą i talentem wokalnym[3].
Śpiewał w cerkwi, następnie dołączył do grona dworskich chórzystów[3]. Tam w 1731 r. poznał kuzynkę cesarzowej Anny Iwanownej, Elżbietę Piotrowną[4]. Wkrótce ich znajomość przerodziła się w romans.
10 lat później Elżbieta została cesarzową Rosji. Aleksiej został mianowany hrabią, kawalerem Orderu św. Andrzeja oraz szambelanem[3]. Podczas oficjalnych uroczystości zajmował miejsce obok cesarzowej, nazywany był Nocnym imperatorem Rosji[3]. Mimo że przyjaciele i rodzina zachęcali go do utrwalenia swoich wpływów, ten jednak nie nadużywał swojej pozycji i nie miał ambicji politycznych; jedynie wspomagał kanclerza Aleksieja Bestużewa-Riumina i ingerował w sprawy Synodu[3].
24 września 1742 r. Elżbieta przebywała w domostwie Razumowskich, we wsi Pierowo[3]. Wtedy najprawdopodobniej Aleksiej poślubił cesarzową, jednak nie zostało to nigdy oficjalnie ogłoszone[3]. Z tego związku urodziła się córka Augusta Timofiejewna (zwana również księżniczką Tarakanową - pod tym imieniem występowała pretendentka do tronu Rosji w 1774 r.), która zmarła w 1810 r.[3]
W 1744 od cesarza Karola VII otrzymał tytuł hrabiego Rzeszy, w 1756 został feldmarszałkiem. Został też odznaczony Orderem Orła Białego[5]. Za wskazówką Aleksego jego młodszy brat, 18-letni Kiriłł Razumowski został wybrany prezydentem Rosyjskiej Akademii Nauk i urząd ten pełnił przez ponad pięćdziesiąt lat w latach 1746–1798[6].
Cesarzowa Elżbieta zmarła 5 stycznia 1762 r. Władzę objął jej siostrzeniec, Piotr III, jednak po pół roku został strącony z tronu przez swoją żonę Katarzynę. Nowa władczyni poleciła kanclerzowi Michaiłowi Woroncowowi sprawdzenie, czy Aleksiej Razumowski faktycznie był mężem cesarzowej, jednak ten podczas jego wizyty spalił dokumenty w kominku[4].
Współfundator soboru Narodzenia Matki Bożej w Kozielcu[7].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.