| |
 generał armii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 marca 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 grudnia 1973 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1912–1917, 1919–1973 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
          
| |
Aleksandr Wasiljewicz Gorbatow (ros. Александр Васильевич Горбатов, ur. 25 lutego?/9 marca 1891 we wsi Pachotino w guberni włodzimierskiej, zm. 7 grudnia 1973 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał armii (1955), Bohater Związku Radzieckiego (1945).
Syn chłopa. Absolwent kawaleryjskich kursów dowódczych (1926) i kursów doskonalących wyższej kadry dowódczej (1930).
Uczestnik I wojny światowej, podoficer kawalerii. W 1919 roku wstąpił do RKP(b) i Armii Czerwonej.
Uczestnik wojny domowej, dowódca pułku kawalerii i od sierpnia 1920 do 1921 Baszkirskiej Samodzielnej Brygady Kawalerii, która walczyła m.in. przeciwko Polsce.
W 1937 roku dowodził dywizją w Kijowskim Okręgu Wojskowym jako kombrig. Podczas czystek wśród dowódców Armii Czerwonej w latach 1937-1938, będąc na stanowisku zastępcy dowódcy 6 Korpusu Kawalerii, został aresztowany, zdegradowany i pozbawiony odznaczeń. W trakcie śledztwa stosowano wobec niego „metody nacisku fizycznego”, czyli tortury. Po objęciu Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych przez Berię był jednym z niewielu żołnierzy, którzy do celów propagandowych w marcu 1940 roku zostali uwolnieni i przywróceni do służby w poprzednim stopniu.
Po napaści Niemiec na ZSRR był zastępcą dowódcy korpusu, od października 1941 dowodził 226 Dywizją Strzelecką. Od czerwca do października 1942 był inspektorem kawalerii Południowo-zachodniego (stalingradzkiego) frontu. Od października 1942 był zastępcą dowódcy 24 Armii. Od kwietnia do czerwca 1943 był dowódcą 2 Korpusu Strzeleckiego, a od czerwca 1943 roku do końca wojny – 3 Armii.
Od czerwca 1945 roku był komendantem Berlina. Po wojnie na stanowiskach dowódczych. W latach 1946–1962 poseł do Rady Najwyższej ZSRR. W latach 1950-1954 dowódca wojsk powietrznodesantowych. W 1952-1961 kandydat na członka Komitetu Centralnego KPZR. W latach 1954–1958 dowódca Bałtyckiego Okręgu Wojskowego. Od 1958 w Grupie Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR.
Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.
Autor wspomnień Gody i wojny (Moskwa, 1965, wydanie 2 - 1989). W czasie „odwilży” w „Nowym Świecie”, jako jedyny z wysokich rangą wojskowych, którzy przeżyli zesłanie, opublikował wspomnienia z życia w obozach[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
