| Data i miejsce urodzenia |
19 lipca 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 listopada 1959 |
| doktor nauk matematyczno-fizycznych | |
| Specjalność: matematyka | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Aleksandr Jakowlewicz Chinczyn, ros. Александр Яковлевич Хинчин (7 lipca?/19 lipca 1894 w Kondrowie w obwodzie kałuskim, zm. 18 listopada 1959 w Moskwie[1]) – rosyjski matematyk, jeden z czołowych uczonych rosyjskiej szkoły rachunku prawdopodobieństwa.
W roku 1916 ukończył studia na Uniwersytecie Łomonosowa w Moskwie, sześć lat później został wykładowcą tego uniwersytetu i pracował na nim aż do śmierci. Był jednym z pierwszych uczestników seminariów prowadzonych przez Nikołaja Łuzina.
Pierwsze prace Chinczyna dotyczyły analizy rzeczywistej, później zajmował się rachunkiem prawdopodobieństwa i teorią liczb. W roku 1924 odkrył prawo iterowanego logarytmu, uzyskał kilka postaci twierdzenia granicznego, zdefiniował pojęcie procesu stacjonarnego i zbudował podstawy teorii takich procesów.
Wniósł ważny wkład w teorię aproksymacji diofantycznej, uzyskał też ważne wyniki w teorii ułamków łańcuchowych – odkrył między innymi stałą Chinczyna.
Dalsze prace Chinczyna dotyczyły fizyki statystycznej, gdzie stosował metody rachunku prawdopodobieństwa, teorii informacji, teorii kolejek i analizy matematycznej.
W roku 1939 Chinczyn został członkiem korespondentem Sowieckiej Akademii Nauk. Nagrodzony został wieloma sowieckimi nagrodami: Nagrodą Państwową, Orderem Lenina i innymi.
John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Aleksandr Chinczyn w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.