Aleksander Szczygło
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 października 1963
Jeziorany

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 2010
Smoleńsk

Szef Kancelarii Prezydenta RP
Okres

od 2 sierpnia 2006
do 7 lutego 2007

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Robert Draba (p.o.)

Następca

Robert Draba (p.o.)

Minister obrony narodowej
Okres

od 7 lutego 2007
do 7 września 2007
i ponownie od 10 września 2007 do 16 listopada 2007

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Radosław Sikorski

Następca

Bogdan Klich

Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego
Okres

od 15 stycznia 2009
do 10 kwietnia 2010

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Władysław Stasiak

Następca

Zbigniew Nowek (p.o.)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina)
Wizyta Aleksandra Szczygły w Iraku (2007)
Grób na Powązkach Wojskowych (2011)
Tablica upamiętniająca Aleksandra Szczygłę w Ełku

Aleksander Marek Szczygło (ur. 27 października 1963 w Jezioranach, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski polityk i urzędnik.

W latach 2001–2006 i 2007–2009 poseł na Sejm IV, V i VI kadencji, poseł do Parlamentu Europejskiego V kadencji, w latach 2005–2006 sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, w latach 2006–2007 szef Kancelarii Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, w 2007 minister obrony narodowej w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, w latach 2009–2010 szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego.

Życiorys

Rodzina i wykształcenie

Syn Stanisława i Stefanii Szczygłów. Miał pięcioro rodzeństwa[1]. Wraz z rodziną mieszkał w Czerwonce w gminie Biskupiec[2]. W latach 1978–1983 uczęszczał do Technikum Kolejowego w Olsztynie[3]. W 1990 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. W 1996 ukończył roczny kurs dla pracowników administracji publicznej z Europy Środkowej i Wschodniej organizowany przez Georgetown University (zajęcia odbywały się na University of Wisconsin) oraz odbył praktykę w Kongresie Stanów Zjednoczonych.

Działalność zawodowa i polityczna

W latach 1990–1991 pracował jako asystent senatora Lecha Kaczyńskiego w Biurze Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego w Gdańsku. Jednocześnie pracował jako specjalista w biurze prawnym Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W latach 1991–1992 pracował jako specjalista ds. legislacyjnych w kierowanym przez Lecha Kaczyńskiego Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, a po powołaniu Lecha Kaczyńskiego na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli w 1992 został dyrektorem gabinetu prezesa NIK, w urzędzie tym był zatrudniony do 1995.

W 1997 był doradcą głównego inspektora w Głównym Inspektoracie Pracy. W latach 1997–2000 pracował jako dyrektor Departamentu Informacji i Kształcenia Europejskiego w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. W 2001 był doradcą prezesa zarządu Powszechnej Kasy Oszczędności Banku Polskiego.

W 2001 został wybrany do Sejmu z listy Prawa i Sprawiedliwości. Od maja do lipca 2004 był eurodeputowanym V kadencji w ramach delegacji krajowej[4]. W wyborach w tymże roku bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego. W wyborach w 2005 ponownie uzyskał mandat poselski.

23 grudnia 2005 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. Przestał pełnić tę funkcję 2 sierpnia 2006. Tego samego dnia objął urząd szefa Kancelarii Prezydenta RP, rezygnując z zasiadania w parlamencie.

7 lutego 2007 został powołany na stanowisko ministra obrony narodowej w miejsce Radosława Sikorskiego, który podał się do dymisji. 14 marca tego samego roku otrzymał nominację w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego. 7 września został odwołany z Rady Ministrów i jednocześnie powołany na sekretarza stanu i kierownika w Ministerstwie Obrony Narodowej, 10 września prezydent RP Lech Kaczyński ponownie wręczył mu nominację na ministra obrony narodowej.

W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu olsztyńskim 29 592 głosy. 15 stycznia 2009 został mianowany szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego, tracąc z upływem tego dnia mandat poselski.

Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej[5]. 21 kwietnia został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[6].

Odznaczenia i upamiętnienie

Ordery i odznaczenia
Upamiętnienie

Tablice poświęcone Aleksandrowi Szczygle odsłonięto w 2010 na cmentarzu w Węgoju koło Jezioran[10] na grobie jego rodziców[11], w 2012 w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynie[12], a w 2013 na budynku Zespołu Szkół Samochodowych im. por. Adolfa Marii Bocheńskiego w Olsztynie (w przeszłości działającego jako Technikum Kolejowe, które ukończył Aleksander Szczygło)[13] oraz w Ełku (na budynku, gdzie w przeszłości Aleksander Szczygło otworzył swoje pierwsze biuro poselskie)[14][15].

W 2012 imię Aleksandra Szczygły otrzymała Sala Kominkowa w Ministerstwie Obrony Narodowej[16].

Przypisy

  1. Aleksander Szczygło (27.10.1963 – 10.04.2010). gazeta.pl, 7 kwietnia 2011. [dostęp 2013-10-25].
  2. Aleksander Szczygło w domu nazywany był Markiem. wyborcza.pl, 12 kwietnia 2010. [dostęp 2013-10-25].
  3. Tablica ku czci ministra. wm.pl, 25 października 2013. [dostęp 2013-10-25].
  4. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2021-06-12].
  5. Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. mswia.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2013-10-25].
  6. Uroczystości pogrzebowe szefa BBN Aleksandra Szczygły. interia.pl, 21 kwietnia 2010. [dostęp 2013-10-25].
  7. M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587
  8. 44/2009. (III. 28.) KE határozata, kitüntetés adományozásáról. kozlonyok.hu, 28 marca 2009. [dostęp 2012-04-12]. (węg.).
  9. Ukraiński Order Zasługi dla szefa BBN. bbn.gov.pl. [dostęp 2011-02-20].
  10. Tablica ku czci Aleksandra Szczygło. ro.com.pl, 30 maja 2010. [dostęp 2013-10-25].
  11. Węgój: Trzeci pogrzeb Aleksandra Szczygły. se.pl, 30 maja 2010. [dostęp 2013-10-25].
  12. Aleksander Szczygło ma w Olsztynie tablicę pamiątkową. onet.pl, 15 kwietnia 2012. [dostęp 2013-10-25].
  13. Od dziś tablica upamiętnia związki Aleksandra Szczygło z Olsztynem. olsztyn24.com, 25 października 2013. [dostęp 2013-10-25].
  14. Odsłonili tablicę ku czci Aleksandra Szczygły. elk.wm.pl, 9 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-18].
  15. W Ełku upamiętniono Aleksandra Szczygłę. pis.org.pl, 15 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-18].
  16. Sala imienia Aleksandra Szczygły. wp.mil.pl, 11 kwietnia 2012. [dostęp 2013-10-25].

Bibliografia

  • Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2013-10-25].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się