W 1976 sygnatariusz petycji ws. uwięzionych robotników Ursusa i Radomia. Od 1978 organizator mszy św. i uroczystości patriotycznych w Sanoku z okazji 11 Listopada. Od 1980 nieformalny kapelan sanockiej „Solidarności”, współorganizator uroczystości patriotycznych (m.in. pierwszej od czasów przedwojennych mszy św. 3 V 1981 na rynku w Sanoku, w której uczestniczyło ok. 7 tys. osób). W okresie stanu wojennego w Polsce organizator pomocy materialnej i prawnej dla rodzin osób internowanych. Osobiście zaangażował się w organizację ucieczki z internowania Antoniego Kołodzieja z Domaradza, współtwórca planu ucieczki internowanego Antoniego Macierewicza ze szpitala w Sanoku w 1982[14][15][16][17]. Na plebanii w Sanoku spotykali się działacze podziemia[18][19][20]. W 1989 roku wspierał Komitet Obywatelski „Solidarność” w Sanoku przed wyborami parlamentarnymi 4 czerwca.
W książce pt. Agresor – Ks. prałat Adam Sudoł w dokumentach Służby Bezpieczeństwa i Urzędu do Spraw Wyznań w latach 1957-1989 z 2006 roku, dwóch sanockich historyków Krzysztof Kaczmarski i Andrzej Romaniak przedstawiło obszerne fragmenty poświęcone współpracy miejscowego biskupa prawosławnego Aleksandra Dubeca z SB i jego roli w atakowaniu ks. Sudoła.
Wybór z Księgi Ogłoszeń Parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku (lata 1967-1995) (2001)[25]
Ewangeliczna Maria i Marta (2002, opracowanie zbioru wspomnień o Marii Kędzierskiej)
Moja droga do kapłaństwa (2004)
Tam był mój dom... Dzieciństwo w rodzinnej Lipnicy. Gimnazjum w Rzeszowie 1931-1936 (2005)
Odznaczenia i wyróżnienia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – leg. nr 41-93 (postanowieniem Prezydenta RP Lecha Wałęsy z 2 marca 1993 na wniosek prezes RM Hanny Suchockiej za wybitne zasługi w pracy duszpasterskiej oraz w walce o nową i niepodległą Polskę; udekorowany przez wojewodę krośnieńskiego Zygmunta Błaża 3 maja 1993 w Sanoku)[26][27][28][29].
Honorowy Obywatel Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka (decyzją Rady Miasta Sanoka z 26 lipca 1994 w uznaniu zasług oddanych dla Miasta poprzez długoletnią pracę duszpasterską i wychowawczą na rzecz mieszkańców Sanoka, a w szczególności za tworzenie zrębów demokracji na szczeblu samorządu lokalnego w III Rzeczypospolitej Polskiej; uroczystość odbyła się 10 listopada 1994)[30].
Tytuł honorowy „Indywidualność Województwa Krośnieńskiego w 1994 roku” (przyznany przez dziennikarzy tygodnika „Kurier Podkarpacki” i sejmik samorządowy województwa krośnieńskiego)[37].
W 2004 ukazała się publikacja pt. Sługa Najwyższego Kapłana : na 60-lecie posługi kapłańskiej Księdza Prałata Adama Sudoła, autorstwa ks. dr. Andrzeja Skiby[47].
↑Edward Zając, Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka, Sanok 2002, s. 91.
↑Edward Zając: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. W stulecie konsekracji 1897-1997. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1997, s. 93. ISBN 83-905046-4-2.
↑Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Z. 8/10, s. 135, 1947.
↑ abcdeAdam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 146.
↑Edward Zając, Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka, Sanok 2002, s. 92.
↑Adam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 9.
↑Adam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 10.
↑Halina Więcek: Kalendarium (1920-2004). W: Kapłan wielkiej odwagi. Jubileusz 60-lecia kapłaństwa księdza prałata Adama Sudoła. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2004, s. 264. ISBN 83-919305-6-4.
↑Adam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 24.
↑Ksiądz prałat Adam Sudoł odchodzi na emeryturę. „Tygodnik Sanocki”, s. 1, Nr 31 (195) z 4 sierpnia 1995.
↑Zbigniew Osenkowski, Kalendarium sanockie 1995-2000, Rocznik Sanocki Tom VIII – Rok 2001, Sanok 2001, s. 322.
↑Adam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 24, 49, 146.
↑Edward Zając, Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka, Sanok 2002, s. 94.
↑Adam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 105, 271.
↑"Od 1980 nieformalny kapelan sanockiej „S”, współorganizator uroczystości patriotycznych (m.in. mszy św. 3 maja 1981 na rynku w Sanoku, w której uczestniczyło ok. 7 tys. osób). Po 13 grudnia 1981 organizator pomocy materialnej i prawnej dla rodzin osób internowanych; współtwórca planu ucieczki internowanego Antoniego Macierewicza ze szpitala w Sanoku" [w:] Bogusław Kleszczyński. Encyklopedia Solidarności. Adam Sudoł
↑Dariusz Iwaneczko. Opór społeczny a władza w Polsce południowo-wschodniej 1980-1989. str. 518. 2005
↑"To z jego inicjatywy organizowano odczyty niezależnych historyków, publicystów i dziennikarzy, a na murze kościoła wmurowano tablice pamiątkowe ku czci Józefa Piłsudskiego i dowódców Armii Krajowej, natomiast w kaplicy przy ul. Zagrody ku czci Grzegorza Przemyka – warszawskiego maturzysty śmiertelnie pobitego przez milicjantów w maju 1983 r."; "Cała ta działalność była solą w oku komunistycznych władz. Starano się walczyć z ks. Sudołem różnymi metodami. W tę walkę zaangażowano nawet miejscową „Gazetę Sanocką – Autosan”, aktyw partyjny i członków ORMO. Rozpowszechniano plotki na temat ks. Adama Sudoła, a on sam otrzymywał setki anonimów drogą pocztową, jak i telefonicznie. Kulminacją tych działań było założenie przez SB, w styczniu 1986 r., sprawy operacyjnego rozpracowania (SOR) o kryptonimie „Agresor” w ramach której rozpracowywano sanockiego proboszcza.
Ks. Sudoł stał się bez wątpienia sanockim symbolem walki z komunistycznym systemem lat 70. i 80. i wpisał się w najnowszą historię Sanoka i ziemi sanockiej." [w:] Andrzej Romaniak. W 65. rocznicę święceń kapłańskich ks. prałata Adama Sudoła. [1]
↑"o. Bogdan Piechuta, ks. Stanisław Marczak, ks. Stanisław Kołtak, ks. Adam Sudoł to byli czterej główni wrogowie systemu komunistycznego. Każdy mógł podzielić los ks. Jerzego. Jak byli znienawidzeni niech świadczą pseudonimy: "Agresor” ks. Adam Sudoł, "Belzebub” ks. Stanisław Kołtak. Te kryptonimy były nadawane przez SB tym księżom, którzy nie mówili, można by powiedzieć z perspektywy czasu nic szczególnego, po prostu mówili prawdę – podkreśla ks. Stanisław Marczak." [w:] Marek Dybaś. W Jaśle Mateusz Wyrwich promował książkę "Kapelani Solidarności 1980 – 1989”. Nowiny. 20 lutego, 2010
↑ abAdam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 143.
↑Ks. prałat Adam Sudoł nie żyje. esanok.pl. [dostęp 2012-11-14]. (pol.).
↑Ostatnie pożegnanie ks. prałata Adama Sudoła (VIDEO HD). esanok.pl. [dostęp 2012-11-16]. (pol.).
↑Halszka Więcek. Nowa książka Księdza Prałata. „Tygodnik Sanocki”. Nr 11 (436), s. 12, 17 marca 2000.
↑Budował patriotyczną świadomość. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24 (501), s. 2, 15 czerwca 2001.
↑Adam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 22, 132-135.
↑Adam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 136-141.
↑Edward Zając: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. W stulecie konsekracji 1897-1997. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1997, s. 53. ISBN 83-905046-4-2.
↑Krzysztof Kaczmarski: Prześladowany. Działania Służby Bezpieczeństwa wobec księdza Adama Sudoła w latach 1957-1989. W: Kapłan wielkiej odwagi. Jubileusz 60-lecia kapłaństwa księdza prałata Adama Sudoła. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2004, s. 249. ISBN 83-919305-6-4.
↑ abcdeAdam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 141.
↑Jolanta Ziobro. Jubileuszowo i majowo. „Tygodnik Sanocki”. Nr 18 (443), s. 3, 5 maja 2000.
↑Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 564, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
↑ abcdAdam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 142.
↑Kolejne wyróżnienie dla prałata. „Tygodnik Sanocki”. 26 (242), s. 2, 28 czerwca 1996.
↑Mieczysław Brekier: Wspomnienia osób świeckich. Sybiracy. W: Kapłan wielkiej odwagi. Jubileusz 60-lecia kapłaństwa księdza prałata Adama Sudoła. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2004, s. 144. ISBN 83-919305-6-4.
↑Nagrody Urzędu Marszałkowskiego. „Tygodnik Sanocki”. Nr 44 (416), s. 6, 29 października 1999.
↑Jolanta Ziobro. 10 lat koła PCK u emerytów. Święto z kroplą goryczy. „Tygodnik Sanocki”. Nr 11 (436), s. 3, 17 marca 2000.
↑Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 565, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
↑Marian Struś. Duch Solidarności nie gaśnie. „Tygodnik Sanocki”, s. 3, Nr 51/52 (841/842) z 21-28 grudnia 2007.
↑Adam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 130.
↑Marian Struś. Uliczka ks. Prałata Adama Sudoła. „Tygodnik Sanocki”, s. 3, Nr 30 (1129) z 2 sierpnia 2013.
↑Wykaz nazw ulic miasta Sanoka. sanok.pl, 13 stycznia 2012. [dostęp 2014-05-10].
↑Sługa Najwyższego Kapłana. Na 60-lecie posługi kapłańskiej Księdza Prałata Adama Sudoła. sanok-mbp.sowa.pl. [dostęp 2018-07-01].
↑Pamięci księdza prałata Adama Sudoła. Święto 3 Maja w Sanoku. rzeszow.tvp.pl, 2021-05-03. [dostęp 2021-07-18].
Krzysztof Kaczmarski, Andrzej Romaniak, Kryptonim „Agresor”. Ks. prałat Adam Sudoł w dokumentach Służby Bezpieczeństwa i Urzędu do Spraw Wyznań w latach 1957-1989, opracowanie: Krzysztof Kaczmarski i Andrzej Romaniak, Sanok 2006 r. ISBN 83-60380-07-4
Mateusz Wyrwich. "Kapelani Solidarności 1980 – 1989” 2010. t. 3
Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 91-95. ISBN 83-909787-8-4.
Edward Zając: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. W stulecie konsekracji 1897-1997. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1997, s. 52-92. ISBN 83-905046-4-2.
Nie marnuję czasu na emeryturze. Wywiad z ks. Adamem Sudołem. W: Halina Więcek: Zwyczajni – niezwyczajni. Wywiady I. Sanok: 2007, s. 77-80. ISBN 987-83-906746-7-6.
Adam Sudoł – profil w Encyklopedii Solidarności. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2014-10-09].
Adam Sudoł – dane osoby z katalogu osób rozpracowywanych w Biuletynie Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-01-08].