 |
Ten artykuł dotyczy 93 Pułku Piechoty okresu II RP. Zobacz też: 93 Pułk Piechoty - inne pułki piechoty z numerem 93. |
93 Pułk Piechoty
| Historia
|
| Państwo
|
 Polska
|
| Sformowanie
|
1939
|
| Rozformowanie
|
1939
|
| Dowódcy
|
| Pierwszy
|
ppłk Stanisław Kowalski
|
| Ostatni
|
Czesław Rzedzicki
|
| Organizacja
|
|
|
| Rodzaj wojsk
|
Piechota
|
| Podległość
|
39 Dywizja Piechoty
|
93 Pułk Piechoty (93 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Pułk nie występował w organizacji pokojowej wojska. Był jednostką formowaną zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” dla rezerwowej 39 Dywizji Piechoty.
Mobilizacja pułku
Jednostkami mobilizującymi były pułki piechoty 3 i 28 Dywizji Piechoty:
Walki w kampanii wrześniowej 1939 roku
Wieczorem 3 września 1939 r. pułk wymaszerował do Zagnańska. Składał się z I/93 pp (rez.) i improwizowanego batalionu (72 pułk piechoty mjr. J. Papielewicza. Wszedł w skład Podgrupy „Radom” ppłka Bronisława Kowalczewskiego w Grupie Kielce. 6 września pod Zagnańskiem odpierał ataki oddziałów 2 Dywizji Lekkiej.
III/93 pp rez.
Po zmobilizowaniu batalion 7 września przemaszerował z Dęblina do Solca i wzmocnił dywizjon rozpoznawczy WBPM mjr. Konstantego Kułagowskiego. Następnie od 9 września wraz z plutonem artylerii i dwoma plutonami 105 kompanii km plot. bronił przeprawy przez Wisłę pod miejscowością Kamień. Batalion zaatakowany od strony Kazimierza przez jednostki niemieckie wycofał się 13 września w ślad za 39 DP rez. i dołączył do niej w rejonie Kurowa. Wcielony do 94 pp rez. ppłk. Kazimierza Gołkowskiego przemieścił się w okolice Chełma. Walczył pod Cześnikami 22 września, Krasnobrodem 25 września, skapitulował wraz z macierzystą dywizją 27 września 1939 roku.
Obsada personalna pułku
Obsada personalna pułku[1]
- dowódca pułku – ppłk piech. Stanisław V Kowalski
- adiutant – kpt. piech. Jan Józef Papiz
- dowódca I batalionu – mjr piech. Jerzy ? Ksawery Wierzbowski[a]
- dowódca II batalionu – mjr piech. mgr Jan Kanty Lasota
- dowódca III batalionu – mjr piech. Zygmunt Szymański †1940 Katyń[5]
- dowódca 7 kompanii strzeleckiej – por. Leopold Michał [6]
- dowódca 3 kompanii ckm – ppor. Michał Jan Michalik[6]
Uwagi
- ↑ Według Głowackiego i Wróblewskiego dowódca I batalionu major Wierzbowski miał na imię Jerzy[1][2], lecz oficer o tym imieniu i nazwisku – kpt. piech. Jerzy Wierzbowski (ur. 23 listopada 1894) był dowódcą II baonu rezerwowego Lądowej Obrony Wybrzeża i poległ 8 września 1939[3] . Prawdopodobnie dowódcą I/93 pp był mjr piech. Ksawery Wierzbowski (ur. 18 września 1891), pokojowy II zastępca dowódcy 72 pp w Radomiu[4].
Przypisy
Bibliografia
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jan Wróblewski: Armia „Prusy” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986. ISBN 83-11-07212-4.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2021-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].
- Zbigniew Gnat-Wieteska: 15 Pułk Piechoty „Wilków”. Zarys historii pułków polskich w kampanii wrześniowej. Zeszyt 56. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 1996. ISBN 83-87103-22-5.
