| Dane podstawowe | |
| Emitent | |
|---|---|
| Nominał |
50 zł |
| Rocznik |
1980 |
| Emisja | |
| Mennica | |
| Nakład |
2 564 200 szt. |
| Data emisji |
7 sierpnia 1980 |
| Data wycofania |
1 stycznia 1995 |
| Projektant | |
| Opis fizyczny | |
| Masa |
11,7 g |
| Średnica |
30,5 mm |
| Materiał | |
| Rant |
ząbkowany |
| Stempel | |
| Uwagi | |
50 złotych 1980 Bolesław I Chrobry – okolicznościowa moneta pięćdziesięciozłotowa, wprowadzona do obiegu 7 sierpnia 1980 r. zarządzeniem z 31 lipca 1980 r. (M.P. z 1980 r. nr 18, poz. 90), wycofana z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 roku, rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)[1].
Moneta została wybita w ramach serii tematycznej Poczet królów i książąt polskich.
W centralnym punkcie umieszczono godło – orła bez korony, po bokach orła rok 19 80, dookoła napis „POLSKA RZECZPOSPOLITA LUDOWA”, na dole napis „ZŁ 50 ZŁ”, a pod łapą orła znak mennicy w Warszawie[1].
Na tej stronie monety znajduje się popiersie Bolesława Chrobrego, dookoła napis „BOLESŁAW I CHROBRY 992–1025”[1].
Monetę bito w Mennicy Państwowej, w miedzioniklu, na krążku o średnicy 30,5 mm, masie 11,7 grama, z rantem ząbkowanym, w nakładzie 2 564 200 sztuk, według projektów[1]:
Okolicznościowa pięćdziesięciozłotówka z Bolesławem I Chrobrym należy do serii tematycznej monet obiegowych z wizerunkiem okolicznościowym − poczet królów i książąt polskich, składającej się w sumie z 23 monet o różnych nominałach, w tym z:
Seria ta była emitowana przez Narodowy Bank Polski w latach 1979−2005.
Z identycznym rysunkiem rewersu Narodowy Bank Polski wyemitował[1]:
Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnej w niklu, wybita w nakładzie 500 sztuk, oraz wersja próbna technologiczna w miedzioniklu, w nakładzie 20 sztuk[1].
W serii monet próbnych niklowych i jednocześnie w jako moneta próbna technologiczna w miedzioniklu, wybity został również konkurencyjny projekt pięćdziesięciozłotówki z Bolesławem I Chrobrym, autorstwa Anny Jarnuszkiewicz (awers) i Józefa Markiewicza-Nieszcza (rewers), w nakładach 500 i 20 sztuk odpowiednio[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.