 Insygnia dywizji | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1 sierpnia 1940 |
| Rozformowanie |
2 maja 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. wojsk panc. Ludwig Crüwell |
| Ostatni |
gen. mjr Horst Freiherr Treusch von Buttlar-Brandenfels |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
lądowe |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
11 Dywizja Pancerna (niem. 11. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej, brała udział w agresji na Jugosławię, ataku na Związek Radziecki i walkach z wojskami aliantów zachodnich..
Została sformowana na bazie 11 Brygady Strzelców (Zmot.) rozkazem z dniem 1 sierpnia 1940 roku poprzez rozwinięcie jej do wielkości dywizji.
W styczniu 1941 roku została przerzucona do Rumunii, a następnie w składzie 12 Armii wzięła udział w inwazji na Jugosławię, wyprowadzając atak z terytorium Bułgarii[1]. Dywizja walczyła wtedy na kierunku Nisz – Belgrad i w dniu 12 kwietnia 1941 roku wkroczyła do Belgradu.
Po zakończeniu walk w Jugosławii w maju 1941 roku została wycofana do Niemiec, a w lipcu włączono ją w skład Grupy Armii Południe i skierowano na południowy odcinek frontu wschodniego. Walczyła wtedy w rejonie Żytomierza. W październiku 1941 roku została włączona w skład 4 Grupy Pancernej Grupy Armii Środek biorąc tym samym udział w bitwie pod Moskwą. Następnie walczyła na południowym skrzydle Grupy Armii Środek. W lipcu 1943 roku wchodząc w skład 4 Armii Pancernej Grupy Armii Południe uczestniczyła w operacji Cytadela walcząc w rejonie Biełgorodu. Następnie walczyła w rejonie Krzywego Rogu i pod Kijowem. W czasie tych walk poniosła ciężkie straty i została wycofana z frontu.
W maju 1944 roku została przerzucona do Francji w okolice Bordeaux[2], gdzie została uzupełniona. W wyniku alianckiej operacji Ironside nie została przeniesiona do Normandii w celu ochrony zachodniego wybrzeża Francji przed pozorowanym lądowaniem wojsk alianckich od strony Zatoki Biskajskiej[2][3]. We wrześniu 1944 roku walczyła z wojskami amerykańskiej 7 Armii i francuskiej 1 Armii, które wylądowały w Prowansji. Następnie 11. DPanc. wycofała się na teren Alzacji i Saary. W 1945 roku broniła linii Renu, walcząc w marcu 1945 roku w rejonie Remagen, gdzie została rozbita. Resztki dywizji wycofały się w kierunku Bawarii, gdzie w kwietniu 1945 roku skapitulowały przed wojskami amerykańskimi.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
