 Zdjęcie z teleskopu Hubble’a | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
13 stycznia 2003[1] |
| Numer kolejny |
208996 |
| Oznaczenie tymczasowe |
2003 AZ84 |
| Charakterystyka orbity (2022-08-09) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka | |
| Mimośród |
0,1802[1] |
| Peryhelium | |
| Aphelium | |
| Okres obiegu wokół Słońca |
246,5[1] lat |
| Inklinacja |
13,56[1]° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica |
ok. 723[2] km |
| Średnia gęstość |
>0,85[3] g/cm3 |
| Okres obrotu | |
| Albedo |
ok. 0,11[3] |
| Jasność absolutna | |
| Satelity naturalne |
1 (S/2007 (208996) 1)[3] |
(208996) 2003 AZ84 – planetoida, duży obiekt transneptunowy[1] z Pasa Kuipera, w rezonansie orbitalnym 2:3 z Neptunem (typu plutonek)[2].
Planetoida ta została odkryta 13 stycznia 2003 roku w Obserwatorium Palomar przez Chada Trujillo i Michaela Browna. Otrzymała ona najpierw oznaczenie tymczasowe 2003 AZ84[1], a później stały numer.
Orbita (208996) 2003 AZ84 nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 13,56°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje ok. 247 lat, krążąc w średniej odległości 39,32 au od Słońca[1].
Planetoida w 2020 roku znajdowała się w odległości ok. 44,3 au[5] od Słońca, przybliżając się do Słońca po przejściu przez aphelium (punkt najdalszy od Słońca) w 1984 roku[a], a przejdzie przez peryhelium w 2107 roku[1].
Już po odkryciu udało się ją zlokalizować na wcześniejszych zdjęciach wykonanych począwszy od 19 marca 1996 roku[1]. Umożliwiło to wykonanie do 2022 roku ponad 460 pomiarów jej pozycji, w okresie obejmującym ponad 25 lat[1].
(208996) 2003 AZ84 ma średnicę szacowaną na ok. 723 km[2]. Kwalifikuje to ją do grupy kandydatów na planetę karłowatą. Jej jasność absolutna jest równa ok. 3,77m[1]. Obiekt ten rotuje w czasie ok. 13,42 godzin[1] lub 6,75 ± 0,04 godzin[4].
Na podstawie obserwacji Kosmicznego Teleskopu Hubble’a z 2 grudnia 2005 roku ogłoszono odkrycie naturalnego satelity 2003 AZ84 oznaczonego jako S/2007 (208996) 1 – w cyrkularzu IAU nr 8812 z dnia 22 lutego 2007 roku[3][6][7]. Obiekt znajdował się w odległości 0,22 sekundy łuku od planetoidy i miał obserwowaną wielkość gwiazdową mniejszą od niej o ok. 5,0m[6]. W 2012 roku podjęto próby ponownej obserwacji satelity, jednak bez powodzenia[8]. Średnicę satelity szacuje się na około 77 km[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
