Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
językoznawca |
Narodowość |
słowacka |
Alma Mater |
Šimon Ondruš (ur. 27 października 1924 w Klčowie, zm. 8 stycznia 2011 w Bratysławie[1]) – słowacki językoznawca, slawista i indoeuropeista[2]. Do jego zainteresowań naukowych należały: językoznawstwo ogólne, etymologia, komparatystyka i historia językoznawstwa, a także język staro-cerkiewno-słowiański[2].
Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Słowackiego (dzisiejszego Uniwersytetu Komeńskiego), później pełnił funkcje prodziekana i dziekana[1]. Był także kierownikiem Katedry Slawistyki i Studiów Indoeuropejskich[1][3]. Był zatrudniony jako lektor języków słowackiego i czeskiego na Uniwersytecie w Debreczynie oraz jako profesor słowacystyki i bohemistyki na Uniwersytecie w Kolonii nad Renem[1].
Autor publikacji z zakresu językoznawstwa, w tym etymologii i komparatystyki[1]. Jego refleksje na temat literatury wielkomorawskiej były publikowane na łamach krajowych i zagranicznych czasopism i wydawnictw zbiorowych[1]. Autor pracy Úvod do slavistiky (Bratysława 1955, 1956, 1959), współautor publikacji Szláv népek és nyelvek (Budapeszt 1962) i Úvod do štúdia jazykov (Bratysława 1981, 1984, 1987)[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.