Ślina
Ilustracja
Ślina we wsi Targonie Wielkie, w pobliżu ujścia
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Wysoczyzna Wysokomazowiecka

Rzeka
Długość 39,26 km
Powierzchnia zlewni

359,5 km²

Źródło
Miejsce Mazury
Wysokość

146 m n.p.m.

Współrzędne

52°55′57,6″N 22°38′56,8″E/52,932667 22,649111

Ujście
Recypient Narew
Miejsce

na północ od Targoni Wielkich

Wysokość

102,7 m n.p.m.[1]

Współrzędne

53°12′10,1″N 22°38′06,4″E/53,202819 22,635097

Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast w centrum znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Ślinarzeka, lewobrzeżny dopływ Narwi[2] o długości 39,26 km[3] i powierzchni zlewni 359,5 km².

Rzeka płynie w województwie podlaskim. Jej źródła znajdują się w miejscowości Mazury. Przepływa przez powiat wysokomazowiecki (gminy Wysokie Mazowieckie, Sokoły, Kobylin-Borzymy) i białostocki (gmina Zawady). Po wypłynięciu z Mazur płynie przez miejscowości, Bujny-Biszewo, [Nowa Ruś], Stara Ruś, Bruszewo, Jamiołki-Piotrowięta, Jamiołki-Godzieby, Leśniewo-Niedźwiedź, Kłoski-Młynowięta, Stypułki-Święchy, Kurzyny, Kobylin-Borzymy, Kobylin-Kruszewo, Milewo Zabielne, Zawady, Łopuchowo i Targonie Wielkie, gdzie uchodzi do Narwi w 270 km jej biegu. Zlewnia leży na terenie Wysoczyzny Wysokomazowieckiej. Na trasie swego biegu rzeka przecina drogę krajową nr 8, drogę krajową nr 64, drogę wojewódzką nr 678 i linię kolejową nr 36.

Ślina jest rzeką nizinną o spokojnym nurcie, płynącą płytką doliną. Szerokość koryta waha się od 1,5 m do 5 metrów, a głębokość od 0,3 m do 1 m. Dno na większości biegu rzeki jest piaszczysto–muliste, zdarzają się również partie żwirowo–kamieniste. Brzeg z rzadka porośnięty drzewami, w otoczeniu przeważają łąki i pastwiska. Rzeka zasilana jest głównie opadami atmosferycznymi oraz dopływami, w mniejszym stopniu wodami gruntowymi. Mała ilość opadów oraz niski poziom wód gruntowych sprawiają, że w górnym biegu przepływ rzeki jest tak mały, że jest ona ciekiem okresowym. Dopływem Śliny jest Rokietnica.

Ślina w dziejach mazowiecko-jaćwieskich

Przed osiedleniem się Mazowszan nad Śliną mieszkało jaćwieskie plemię Zlinów. Prawdopodobnie rzeka nazywała się także Zlina. Osadnicy mazurscy spolszczyli nazwę do postaci Slina, później również Szlina. Palatalizacja nagłoskowego sl- doprowadziła do współcześnie używanej nazwy Ślina[4]. Od wczesnego średniowiecza rzeka stanowiła umowną granicę między osadnictwem mazowieckim i napływającym ze wschodu osadnictwem, określonym później jako podlaskie.

Zobacz też

Przypisy

  1. Ślina na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-07-04].
  2. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 289, ISBN 83-239-9607-5.
  3. Ślina na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Moduł: Obszary dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-07-04].
  4. M. Biolik, Osadnictwo w dorzeczu górnej Narwi a nazwa rzeki Śliny [w:] Narew w dziejach i współczesności Mazowsza i Podlasia, Łomża 2004

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się