Ś – dwudziesta piąta litera alfabetu polskiego służąca do zapisu spółgłoski szczelinowej[1]. Jest także w użyciu w odmianie czarnogórskiej języka serbsko-chorwackiego, w białoruskiej łacince, języku dolnołużyckim i w języku wilamowskim. W tym ostatnim oznacza dźwięk /ɕ/.[potrzebny przypis]
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.