 Kościół św. Trójcy w Łyskowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1632 |
| Kod pocztowy |
225158 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 52°51′18″N 24°36′54″E/52,855000 24,615000
| |
Łysków, Łyskowo[1] (biał. Лы́скава, Лы́скаў, ros. Лысково) – agromiasteczko na Białorusi położone w obwodzie brzeskim, w rejonie prużańskim.
W okresie II Rzeczypospolitej w województwie białostockim, w powiecie wołkowyskim. Siedziba wiejskiej gminy Łysków. W 1921 roku miejscowość liczyła 899 mieszkańców,[2] w 2009 roku liczyła 357 mieszkańców.[3]
W przeszłości miasteczko należące do rodziny Bychowców[1]. Od 1527 do 1839 znajdował się tu klasztor Misjonarzy, rozbudowany w XVIII w. w stylu baroku wileńskiego. W 1841 kościół klasztorny został zamieniony na cerkiew. W dwudziestoleciu międzywojennym po 1921 roku przywrócony do dawnej funkcji jako kościół rzymskokatolicki, po II wojnie światowej, około 1960 roku, został porzucony i zdewastowany.
Na cmentarzu przykościelnym znajduje się grób Franciszka Karpińskiego, polskiego poety okresu oświecenia, autora min. poematu Laura i Filon i znanych pieśni religijnych min. Kiedy ranne wstają zorze, Wszystkie nasze dzienne sprawy, Bóg się rodzi – moc truchleje[4]. Grobowiec ma kształt wielokrotnie zmniejszonej wiejskiej chaty. W szczycie tablica z płaskorzeźbą półpostaci, pod nią napis: Oto mój dom ubogi, pod nim Franciszek Karpiński * 1741–1825 * Poeta. Grobowiec zastąpił pierwotnie postawiony głaz marmurowy tylko z napisem Oto mój dom ubogi.
W Łyskowie znajduje się również parafialna cerkiew prawosławna w stylu zakarpackim z 1933[4].
Miejsce urodzenia Jewno Azefa i Izraela Szochata.
.jpg)
._%D0%90%D0%B3%D1%83%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D1%8B_%D0%B2%D1%8B%D0%B3%D0%BB%D1%8F%D0%B4..JPG)
_003.Jpeg)
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
