| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Kraj związkowy | |||
| Rejencja | |||
| Powiat | |||
| Zarządzający |
Thilo Michler↗ | ||
| Powierzchnia |
67,79 km² | ||
| Wysokość |
230 m n.p.m. | ||
| Populacja (31 grudnia 2010) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
07941, 07948 | ||
| Kod pocztowy |
74613 | ||
| Tablice rejestracyjne |
KÜN, ÖHR | ||
Położenie na mapie Badenii-Wirtembergii  | |||
Położenie na mapie Niemiec  | |||
 49°01′N 9°30′E/49,016667 9,500000
| |||
| Strona internetowa | |||
Öhringen – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, w rejencji Stuttgart, w regionie Heilbronn-Franken, w powiecie Hohenlohe, siedziba wspólnoty administracyjnej Öhringen. Leży nad rzeką Ohrn, ok. 15 km na południowy zachód od Künzelsau, przy autostradzie A6 i linii kolejowej Heilbronn–Crailsheim. W pobliżu miasta liczne winnice.
Najstarsze dzieje miasta należy wiązać z Cesarstwem Rzymskim w związku ze wznoszeniem umocnień granicznych imperium rzymskiego znanych jako Limes Górnogermańsko-Retycki. Przypuszczalnie miało to miejsce w 155 roku. W rejonie dzisiejszego Öhringen stacjonowały wojska Marka Aureliusza – tzw. "vicus aurelianus". W latach 259–260 tereny te były miejscem walk z Germanami, którzy opanowali ten rejon.
Pierwsza wzmianka o osadzie będącej zalążkiem obecnego miasta pochodzi z 1037 r. Mówi o wzniesieniu kościoła fundacji biskupa Gebharda z Ratyzbony. Zachowała się rycina przedstawiająca akt fundacji kościoła. Od 1253, kiedy to Öhringen otrzymał prawa miejskie, do 1806 roku miasto było pod panowaniem książąt z dynastii von Hohenlohe. Następnie miastem zarządzały rody von Berlichingen i von Gemmingen. Od XIV do XVI wieku faktyczną władzę w Öhringen sprawował patrycjat. W dobie wojny chłopskiej miasto było areną walk ludności z feudałami. W roku 1806 Öhringen zostało włączone do Królestwa Wirtembergii. W 2003 roku miasto świętowało jubileusz 750-lecia istnienia. Trzy lata później było ważnym zapleczem do organizacji mistrzostw świata w piłce nożnej.
W obrębie średniowiecznego układu urbanistycznego, którego centrum stanowi rynek, zachowało się wiele zabytków architektury. Na rynku dominuje XVIII-wieczna zabudowa, głównie o konstrukcji szkieletowej. Wśród niej wyróżnia się gmach ratusza z 1504 roku. Pośrodku rynku XVI-wieczna fontanna z posągiem landgrafa Albrechta.
Obecny późnogotycki kościół parafialny pw. św. Piotra i Pawła (Peter und Paul) zachował resztki starszej romańskiej budowli (portal boczny z małymi figurami lwów. Zbudowany z piaskowca w formie pseudohali kościół o nader skromnej architekturze zewnętrznej kryje wewnątrz (wnętrze sklepione późnogotyckim sklepieniem sieciowym) cenne dzieła sztuki. Ołtarz główny z 1500, późnogotycki w formie poliptyku, zachował do dziś bogato rzeźbioną z drewna lipowego część środkową przedstawiającą naturalnej wielkości figury Jezusa, w otoczeniu doktorów Kościoła – św. Hieronima, św. Ambrożego, św. Grzegorza oraz św. Augustyna. Ponad nimi bogato dekorowany baldachim złożony z oślich grzbietów, licznych laskowań i pinakli. Liczne zabytki rzeźby sepulkralnej m.in. zespół monumentalnych nagrobków rodziny von Hohenlohe, manierystycznych i barokowych, m.in. nagrobek Eberharda († 1570) i Agaty († 1609) Hohenlode przedstawiający ujętych w profilu zmarłych wraz z rodziną klęczących pod krucyfiksem. Nagrobek pochodzi z drugiej ćwierci XVII w. Wcześniejszym przykładami są XVI-wieczne nagrobki Casimira i Anny von Soles Laubach, a także Philippa i Marii von Oranien. W krypcie znajdują się renesansowe nagrobki rodziny von Hohenlohe.
Do kościoła przylegają częściowo zachowane XV-wieczne zabudowania dawnego monasterium, wśród nich wyróżnia się gotycki krużganek nakryty sklepieniem sieciowym. Okna krużganku mają wyszukaną dekorację maswerkową.
Do kościoła przylega zamek, wybudowany w latach 1611–1616 dla grafiny Magdaleny von Hohenlohe, rozbudowany w latach 1681–1683 przez architekta Georga Kerna. Jest to jednoskrzydłowy dwukondygnacyjny budynek z wysokim dachem, wraz z zabudowaniami gospodarczymi tworzy malowniczy zaułek miasta.
Budynek dawnego szpitala (XIII–XVIII w.) zbudowany z kamienia oraz drewna (górna kondygnacja) ma charakter obronny, zachowała się jedna z baszt. Z budynków o konstrukcji szkieletowej wyróżniają się także zabudowania ulicy Marktstraße, stojący nieopodal budynek apteki z XVII w. oraz tzw. Żółty Dom (Gelbes Schlössle) z XVIII w.
Miejscowości partnerskie:
oficjalna strona miasta zabytki Öhringen i okolic
| Miasta | |
|---|---|
| Gminy | |
| Wspólnoty administracyjne | |
| Związki gmin |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
