Édouard-Léon Scott de Martinville (ur. 25 kwietnia 1817, zm. 26 kwietnia 1879) – francuski zecer i księgarz, twórca pierwszego znanego urządzenia do zapisu dźwięku, nazwanego przez niego fonautografem i opatentowanego we Francji 25 marca 1857 roku.
Scott był zafascynowany ideą graficznego utrwalenia dźwięku. W 1857 roku opracował wzorowane na błonie bębenkowej i kosteczkach słuchowych urządzenie, podobne częściowo do późniejszego fonografu Thomasa Edisona. Urządzenie składało się z tuby i membrany, która, pobudzona falami dźwiękowymi, drgała, co poruszało rylec dotykający do papierowego cylindra. Scott nie opracował natomiast metody odtwarzania swoich nagrań, ograniczając się do ich zapisu, który miał służyć do badań nad właściwościami fal dźwiękowych.
W 2007 roku grupa Amerykanów odnalazła w paryskich archiwach nagrania dźwięku wykonane przez Scotta, odtworzono je za pomocą oprogramowania komputerowego. Najstarszym odtworzonym fragmentem jest nagranie z 9 kwietnia 1860, na którym wynalazca śpiewa francuską piosenkę ludową Au clair de la lune, mon ami Pierrot[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
