Zozym I
Zosimus
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Miejsce urodzenia

Grecja

Data i miejsce śmierci

26 grudnia 418
Rzym

Miejsce pochówku

Bazylika św. Wawrzyńca za Murami

Papież
Okres sprawowania

417–418

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

18 marca 417

Święty
Zozym
Ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

26 grudnia

Zozym (łac. Zosim, Zosimos; ur. w Grecji, zm. 26 grudnia 418 w Rzymie) – święty Kościoła katolickiego, 41. papież w okresie od 18 marca 417 do 26 grudnia 418[1].

Życiorys

Z pochodzenia był Grekiem żydowskiego pochodzenia, synem Abrahama[2]. W swej posłudze jako papież pragnął zreorganizować hierarchię w Galii. Odegrał też ważną rolę w kontrowersji pelagiańskiej, wobec której jego stanowisko ulegało zmianom. Po potępieniu tez Pelagiusza i Celestiusza przez afrykański synod w Kartaginie w 411 r., jesienią 417 r. przywrócił ich ponownie do komunii z Kościołem[a][3]. Motywy są poddawane dyskusji, prawdopodobnie pragnął uniknąć rygoryzmu biskupów afrykańskich odnośnie do nauczania o grzechu pierworodnym bądź to ze względów teologicznych, bądź bardziej osobistych[4]. Na skutek żywej i jednomyślnej interwencji episkopatu afrykańskiego, który na XVI synodzie w 418 r. w 9 kanonach ponowił anatemy z 411 r.[b], promulgował ostatecznie, w liście zwanym Tractoria, otwarte potępienie Pelagiusza i Celestiusza. Tekst listu zachował się jedynie we fragmentach, mimo iż krążył jako encyklika (list okrężny) na całym Wschodzie chrześcijańskim, otrzymali go wszyscy patriarchowie: w Egipcie, Konstantynopolu, Tesalonikach i w Jerozolimie. Tractoria cytowana jest m.in. w liście 190 (PL 20,693) św. Augustyna[5][6]. W reakcji szereg biskupów Italii, m.in. Julian z Eklanum, rozpoczęło schizmę, która skończyła się ich wydaleniem z kraju. Przeciw listowi Tractoria protestował synod w Akwilei (PL 48, 509-526)[3][6].

Jest pochowany w Rzymie, w kościele św. Wawrzyńca.

Wspomina się go 26 grudnia[2].

Zobacz też

Uwagi

  1. Anatema synodu wobec poglądów oznaczała bowiem równocześnie wyłączenie ze społeczności wierzących Pelagiusza i Celestiusza i każdego kto wyznawał potępione poglądy.
  2. Zob zestawienie kanonów obydwu synodów: Gerald Bonner, dz. cyt., s. 102 przyp. 14.

Przypisy

  1. Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 26-27. ISBN 83-7006-437-X.
  2. a b John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 60-61. ISBN 83-06-02633-0.
  3. a b B. Studer, Zosime pape [w:] Dictionnaire encyclopédique du christianisme ancien, red. Angelo Di Berardino, adaptacja francuska red. François Vial, Paryż 1990 Cerf, tom II, s.2570 ISBN 2-204-04182-3.
  4. Por. Gerald Bonner, Les origines africaines de la doctrine augustinienne sur la chute et la péché originel, „Augustinus” 12 (1967) s. 116
  5. Denzinger 231 (Fragment o grzechu pierworodnym). Por. H. Denzinger, Symboles et Définitions de la Foi Catholique (wyd. 32), P. Hünermann, J. Hoffman (opracowanie), Paris 2005 Cerf, s. 79 ISBN 2-204-06844-6
  6. a b Zosym I w: Słownik wczesnochrześcijańskiego piśmiennictwa. Jan Maria Szymusiak, Marek Starowieyski (oprac. ). Poznań: Księgarnia św. Wojciecha, 1971, s. 397.

Bibliografia

  • Pope St. Zosimus. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-09-25]. (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się