Jako dziecko był chorowity, przeszedł m.in. krzywicę. Wskutek tej choroby przejściowo przestał nawet chodzić[1]. Ukończył Publiczną Średnią Szkołę Zawodową (dział elektryczny) w Ostródzie[2].
Do reprezentacji Polski trafił w 1951. Trenował pod opieką Jana Mulaka, jednego ze współtwórców wunderteamu[2].
Na swoich pierwszych igrzyskach olimpijskich w 1956 zajął w biegu na 10 000 metrów miejsce tuż za podium, przeszedł eliminacje w biegu na 3000 metrów z przeszkodami, jednak z powodu kontuzji (pogryzienie przez psa w wiosce olimpijskiej) nie wystartował w finale[3]. Na Mistrzostwach Europy w Sztokholmie w 1958 triumfował na dwóch dystansach – 5 i 10 kilometrów. Występ w Sztokholmie sprawił, że został uznany przez działy sportowe agencji informacyjnych najlepszym sportowcem Europy w 1958 roku w ankiecie na zlecenie PAP[4] oraz został wybrany najlepszym sportowcem Polski w 1958 w plebiscycie„Przeglądu Sportowego”[5].
W 1960 podczas meczu Polska – ZSRR w Tule ustanowił rekord świata w biegu na 3000 m z przeszkodami (8:31,4), odbierając go innemu Polakowi – Jerzemu Chromikowi. Podczas igrzysk olimpijskich w Rzymie w 1960 zdobył złoty medal na 3000 m z przeszkodami, wyprzedzając na ostatniej przeszkodzie Rosjanina Nikołaja Sokołowa. W 1961 w Wałczu ponownie poprawił rekord świata na 3000 m z przeszkodami, osiągając czas 8:30,4[2].
Zdzisław Krzyszkowiak był także trzynastokrotnym mistrzem Polski na 5000 m, 10 000 m, 3000 m z przeszkodami i w biegach przełajowych na 3 i 6 km (1953–1962)[6].
Po zakończeniu kariery zajmował się krótko trenerką, ale bez większych sukcesów. Ostatecznie zajął się turystyką i był przewodnikiem wycieczek zagranicznych, m.in. do Pragi, Miszkolca i Warny[1].
↑ abBohdan Tomaszewski, Jak ziarenka piasku, w: Poczet polskich olimpijczyków 1924–1984. Melbourne '56. Rzym '60. Tokio '64, KAW, Warszawa, 1984, s. 30–31, ISBN 83-03-00573-1.
↑ abcZdzisław Krzyszkowiak – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31](pol.).
↑W. Lipniacki, A. Miller: Od Aten do Melbourne 1896–1956. Warszawa: Sport i Turystyka, 1957, s. 183.
↑Krzyszkowiak najlepszym sportowcem Europy. „Nowiny-Stadion”, s. 1, nr 1 z 5 stycznia 1959.
↑Krzyszkowiak najlepszym sportowcem Polski w 1958 r.. „Nowiny-Stadion”, s. 1, nr 2 z 12 stycznia 1959.
↑Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 334. ISBN 978-83-61233-20-6.
bydgoszcz.pl – Zdzisław Krzyszkowiak (pol.) [Dostęp: 8 września 2012]
Linki zewnętrzne
Polski Komitet Olimpijski: Zdzisław Krzyszkowiak – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 listopada 2018)]. (pol.).