| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy |
profesor nauk przyrodniczych |
| Uczelnia | |
| Wydział | |
| Odznaczenia | |
| |
Zbigniew Podbielkowski (ur. 3 lutego 1921 w Ostrowi Mazowieckiej, zm. 22 maja 2012 w Warszawie) – polski botanik, naukowiec Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizował się w ekologii i geografii roślin i glonów[1].
Studiował w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, a także na Uniwersytecie Warszawskim (od 1946). Studia ukończył jedynie na tej drugiej uczelni w 1950 i od tego czasu był tam zatrudniony. Stopień doktora uzyskał w 1959, a tytuł profesora nauk przyrodniczych w 1990. W 1969 uzyskał habilitację, a w 1978 stanowisko profesora nadzwyczajnego. W latach 1972–75 prodziekan Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. Kierownik Zakładu Fitogeografii UW od 1980 do 1991, kiedy przeszedł na emeryturę[1].
Autor lub współautor kilkudziesięciu publikacji naukowych z zakresu szeroko rozumianej ekologii roślin i glonów, w szczególności ekologii roślin wodnych i bagiennych. Oprócz publikacji naukowych wydał ok. 30 pozycji podręcznikowych. Ich tematyka obejmuje geografię roślin, hydrobotanikę z algologią, ekologię roślin, zastosowanie roślin w gospodarce, etnobotanikę i in.[1] Od 1950 był pracownikiem UW. W latach 1950–1951 pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym[1]. Następne badania, w latach 1951–1955, również prowadził na zlecenie tego instytutu, a dotyczyły one roślinności torfowisk. Następnie prowadził badania na temat zarastania wód powierzchniowych, analizując mechanizmy sukcesji ekologicznej. Jako jeden z pierwszych w Polsce badaczy podjął tematykę związku między chemizmem wód a roślinnością[2]. W latach 70. XX wieku stworzył Zespół Ekologii Ekosystemów Wodnych, który przekształcił się w Zakład Fitogeografii, a następnie Zakład Botaniki Środowiskowej na Wydziale Biologii UW[3]. Współpracował również z innymi instytucjami naukowymi, w tym z PAN[1]. Działał na rzecz ochrony przyrody, zwłaszcza w okolicach Warszawy i na Suwalszczyźnie, m.in. inicjując tworzenie rezerwatów przyrody[3].
Publikował wiersze w tomach zbiorowych, a w 2010 wydał tomik „Wiersze”[3].
Oprócz zajęć dydaktycznych na Wydziale Biologii UW prowadzonych zarówno na terenie uczelni, jak i na różnych stanowiskach przyrodniczych Polski, prowadził również zajęcia naukowo-dydaktyczne w radzieckim Turkiestanie (pustynie Uzbekistanu, Góry Czatkalskie)[1].
Wśród jego uczniów wymieniani są: Stanisław Kłosowski, Kazimierz Nowak, Barbara Sudnik-Wójcikowska, Henryk Tomaszewicz[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.