![]() |
Treść tego artykułu należy opracować w taki sposób, aby nie uwypuklała nadmiernie polskiej specyfiki / aby nie zawężała się tylko do polskich warunków Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Zapożyczenia językowe, inaczej pożyczki, wyrazy obce – elementy językowe zaczerpnięte z języka obcego, które zadomowiły się w mniejszym lub większym stopniu jako elementy języka rodzimego[1]. Pojęcia tego używa się w opozycji do słownictwa rodzimego. Mianem pożyczek określa się wszystkie obce w strukturze danego języka wyrazy, zwroty, typy derywatów, formy fleksyjne, konstrukcje składniowe, związki frazeologiczne. Artykuł traktuje o zapożyczeniach w języku polskim.
Klasyfikacja zapożyczeń jest oparta na różnych kryteriach: przedmiotu zapożyczenia, pochodzenia, stopnia przyswojenia, drogi dostania się do języka i funkcji. Wyróżnia się także specjalną grupę: internacjonalizmy.
Bierze pod uwagę, co zostało zapożyczone z języka obcego:
Zapożyczone zostają słowa wraz ze swoimi znaczeniami z języka żywego. W przeciwieństwie do zapożyczeń sztucznych, które pochodzą z języka martwego, np. starożytnej greki, łaciny. Najczęściej pierwotne formy ulegają spolszczeniu. Przykłady:
Inne przykłady: atłas (tur.), atrament (łac.), biennale (wł.), baca (węg.), bestseller (ang.), bryndza (rum.), brydż (ang.), butik (fr.), czerep (białor.), czyhać (czes.), dumping (ang.), embargo (hiszp.), hultaj (ukr.), juhas (węg.), kalafior (wł.), kołchoz (ros.), kolumna (łac.), kombi (niem.), komputer (ang.), loggia (wł.), serial (ang.), torba (tur.), watra (rum.), wagon (ang.), werbunek (niem.), wiedźma (ukr.), zsyłka (ros.), żakard (fr.), żulik (ros.) itd.
Wierne odwzorowania obcych konstrukcji językowych, tłumaczenia ich na język polski. Wyróżniamy dwa typy kalk:
Odwzorowania pojedynczych obcych słów. Np. przedstawienie to kalka niem. Vorstellung (vor-przed; stellung-stawianie), rozpracować – od ros. razrabotat', przysłówek od łac. adverbium, brakoróbstwo od ros. brakodielstwo, nastolatek od ang. teenager, rzeczoznawca od niem. Sachverständiger, światopogląd od niem. Weltanschauung, zaimek od łac. pronomen itd.
Odwzorowania obcych zwrotów. Np. wziąć się za coś od ros. wzjat’sja za szto nibud', punkt widzenia od fr. point de vue, nie ma sprawy od ang. it doesn't matter, otwarty na coś od fr. ouvert sur..., szukać za czymś od niem. nach etwas suchen, rozumieć pod czymś od. niem. unter etwas verstehen, rzecz w tym od ros. dieło w tom, wydawać się być jakimś od ang. seem to be, „lekarz rodzinny” od ang. „family doctor”, być na topie od ang. to be on top.
Do istniejącej już w systemie leksykalnym konstrukcji zapożyczane jest nowe znaczenie. Zwane są także pożyczkami ukrytymi. Przykłady:
Tworzone z obcych cząstek składowych.
Np. telefon – gr. tele - daleko i gr. phone, czyli dźwięk;
Np. ciucholand – pol. ciuch i ang. land (przykład z cząstką polską); telewizja – gr. tele i łac. visio (widzenie).
Przejmowanie fonetyki obcych języków. Przykłady:
Słabiej są zbadane wpływy gramatyki jednego języka na drugi, choć wiele wskazuje na to, że i one odgrywają znaczącą rolę.
Mówi o tym, skąd pochodzą pożyczki. Ten podział mówi o kontaktach z innymi językami:
Mówi o tym, w jak dużym stopniu słownictwo obce zadomowiło się w polskim systemie leksykalnym.
Wyrazy i zwroty przeniesione z innego języka w niezmienionej postaci graficznej i fonetycznej. Przykłady: fr. à propos, à la carte; ang. bye bye; wł. allegro; łac. incognito itd.
Odczuwane jako obce ze względu np. na wymowę, pisownię, nieodmienność, ale mocno tkwiące w polskim systemie leksykalnym. Przykłady: sinus (wymowa), apartheid (pisownia), dżudo (brak odmiany);
Inne: bantu, bikini, guru, kakao, konfetti, martini, sake, sari, sati, tabu itd.
Odczuwane jako rodzime ze względu na spolszczoną formę i odmienność. Są to np. biznes, burmistrz, brokuły, chleb, cegła, fontanna, szkoła itd.
Określa rodzaj drogi jaką zapożyczenia dostały się do języka polskiego:
Dostały się z jakiegoś języka poprzez inny. Wpłynęło to na formę słowa. Przykłady:
Dostały się do języka polskiego bez pośrednika. Przykład: niem. Bürgermeister → pol. burmistrz itd.
Specjalna grupa wyrazów międzynarodowych. Posługuje się nimi wiele nacji. Słowa takie mają identyczne znaczenie w wielu językach. Różnią się tylko formą. Przykład:
Zapożyczeń używa się w celu wzbogacenia języka o nowe konstrukcje bądź wyrażenia oraz urozmaicenia go nowymi wariantami konstrukcji już istniejących. Przy ich stosowaniu należy upewnić się, że odbiorca wypowiedzi jest z nimi zaznajomiony.
Zapożyczenia ustne, np. „interfejs” od angielskiego „interface”. Zapożyczenia graficzne, np. „sweter” od angielskiego „sweater”.
Bardzo ważna grupa. To wszystkie wyrazy, na które nie było odpowiedników w słownictwie rodzimym. Przykłady: mysz (zap. semantyczne), joystick (ang.), telefon (zap. sztuczne z gr. tele - daleko + gr. phone - dźwięk), telewidz (hybryda gr. tele (daleko) + pol. widz), cheeseburger (ang.), nastolatek (ang.), laser (ang.), puzle itd.
Nowe warianty już istniejących słów. Grupa ta obejmuje przede wszystkim wyrazy z języka angielskiego. Przykłady: dokładnie (zap. semantyczne z ang. exactly lub niem. genau[4]), sorry, OK, super itd. O takim typie zapożyczeń wypowiada się prof. Jan Miodek w wywiadzie dla „Słowa polskiego”:
Zapożyczenia starsze: fair-play, whisky.
Zapożyczenia nowsze: talk-show, wow!, yuppie, walkie-talkie, scrabble, dip, tost, dressing, toster, legginsy, jogging, peeling, wadery/wodery.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
Betonové Jímky Rokycany Szamba Betonowe Szamba betonowe Legionowo szamba betonowe świdnica