Wymiar Północny – inicjatywa Unii Europejskiej zajmująca się kształtowaniem polityki wobec Europy Północnej, obejmującej Islandię, Norwegię, region Morza Bałtyckiego oraz północno-europejskie obszary Rosji. Poza państwami wymienionymi wyżej, zakładano również możliwość współpracy z USA i Kanadą. Koncepcja ta została zainicjowana w 1997 roku przez premiera Finlandii na konferencji Rady Regionu Morza Barentsa w Rovaniemi – Paavo Lipponena.
Unia Europejska |
Ten artykuł jest częścią serii o: |
|
Korzenie tej koncepcji sięgają jednak przynajmniej początku lat 90., kiedy to, wskutek zakończenia zimnej wojny, mapa geopolityczna Europy Północnej uległa znaczącym zmianom. Wiązał się z odzyskaniem niepodległości przez państwa bałtyckie, co odegrało dużą rolę w powstawaniu różnorakich organizacji[1]. Duże znaczenie dla rozwoju koncepcji Wymiaru Północnego miała konferencja ministrów spraw zagranicznych krajów członkowskich Unii Europejskiej, która odbyła się w Helsinkach 11 i 12 listopada 1999 r. pod fińskim przewodnictwem Unii Europejskiej.
Jego zamiarem jest zapewnienie wspólnej płaszczyzny dla promowania dialogu i wymiernej współpracy, jak również wzmocnienie stabilności i wspomaganie integracji ekonomicznej, konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju w Północnej Europie.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.