Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1852 roku
Państwo

 Stany Zjednoczone

Rodzaj

wybory prezydenckie

Data przeprowadzenia

2 listopada 1852 (głosowanie powszechne)

Podstawa prawna

Konstytucja Stanów Zjednoczonych

Głosowanie
poprzednie:
1848
następne:
1856
Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1852 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1852 roku – siedemnaste wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Franklina Pierce’a, a wiceprezydentem został William R. King.

Kampania wyborcza

Wybory prezydenckie w 1852 roku odbywały się w cieniu, zawartego dwa lata wcześniej, Kompromisu 1850 roku[1]. Partia Wigów nie zdecydowała się udzielić ponownego poparcia dla prezydenta Millarda Fillmore’a[1]. Zawdzięczając swoje dwa wcześniejsze sukcesy wyborcze (z 1840 i 1848 roku) wojskowym, udzielili poparcia kolejnemu bohaterowi wojny z Meksykiem – generałowi Winfieldowi Scottowi[2]. Kandydatura została zaakceptowana po długich dyskusjach i sporach wewnątrzpartyjnych[1]. Na początku czerwca 1852 roku Partia Demokratyczna zwołała konwencję wyborczą w Baltimore[3]. Początkowo o nominację ubiegali się m.in.: Stephen A. Douglas, Sam Houston, James Buchanan, Lewis Cass, William L. Marcy i Joseph Lane[3]. Ponieważ przez długi czas żaden kandydat nie mógł uzyskać wymaganej większości 2/3 głosów, zaczęto szukać kandydatów kompromisowych[3]. W 35. głosowaniu zgłoszono Franklina Pierce’a, który w 49. głosowaniu uzyskał 283, spośród 289 głosów delegatów[3]. Nominację wiceprezydencką uzyskał William King[3]. Pierce nie prowadził kampanii wyborczej, pozostawiając to swojej partii[3]. Partia Wolnej Ziemi wysunęła kandydaturę Johna Hale’a[2]. Większość wyborców wigów z południa kraju odwróciła się od kandydatury Winfielda Scotta, z racji jego poglądów na temat niewolnictwa[1]. Przypieczętowało to klęskę Partii Wigów, która zniknęła ze sceny politycznej[1]. Zawarcie kompromisu 1850 roku, uspokoiło nieco nastroje w społeczeństwie, co przyłożyło się także na słabszy wynik Partii Wolnej Ziemi – zdobyli o połowę głosów mniej, niż w 1848 roku[1].

Kandydaci

Partia Demokratyczna

Partia Wigów

Partia Wolnej Ziemi

Wyniki głosowania

Głosowanie powszechne odbyło się 2 listopada 1852 roku i wzięło w nim udział ok. 3,1 mln osób[4]. Pierce uzyskał 50,8% poparcia, wobec 43,9% dla Scotta i 4,9% Hale’a[4]. Ponadto oddano nieco ponad 12000 głosów na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów, m.in.: Daniela Webstera czy Jacoba Brooma[4]. Frekwencja wyniosła 69,6%[5]. W głosowaniu Kolegium Elektorów (zatwierdzonym 9 lutego 1853[6]) Pierce uzyskał 254 głosy, przy wymaganej większości 149 głosów[7]. Na Scotta zagłosowało 42 elektorów[7]. W głosowaniu na wiceprezydenta zwyciężył William King, uzyskując 254 głosy, wobec 42 dla Williama Grahama[7].

Franklin Pierce został zaprzysiężony 4 marca 1853 roku[3].

Kandydat na prezydenta Partia Głosowanie powszechne Kolegium Elektorów
Głosy Procent
Franklin Pierce Partia Demokratyczna 1 607 510 50,8% 254
Winfield Scott Partia Wigów 1 386 942 43,9% 42
John Hale Partia Wolnej Ziemi 155 210 4,9% 0
Łącznie 296
Kandydat na wiceprezydenta Partia Kolegium Elektorów
William R. King Partia Demokratyczna 254
William Graham Partia Wigów 42
Łącznie 296

Przypisy

  1. a b c d e f M. Jones: Historia USA. s. 228.
  2. a b A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 12.
  3. a b c d e f g L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 275.
  4. a b c US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-05-23]. (ang.).
  5. Election of 1852. CountingTheVotes. [dostęp 2017-05-23]. (ang.).
  6. Presidential Election of 1852. Biblioteka Kongresu. [dostęp 2017-05-23]. (ang.).
  7. a b c Electoral College Box – 1852. NARA. [dostęp 2017-05-23]. (ang.).

Bibliografia


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się