Wybory do Zgromadzenia Ustawodawczego Rosji – Konstytuanty były konsekwencją rewolucji lutowej w 1917 i obalenia przez nią caratu. Zostały wyznaczone przez Rząd Tymczasowy na 12 listopada?/25 listopada 1917. Bolszewicy, którzy przejęli władzę w wyniku przewrotu w Piotrogrodzie 25 października?/7 listopada 1917, po początkowych wahaniach podtrzymali datę wyborów, wydając stosowny dekret. Głosowanie rozpoczęło się 25 listopada 1917 w Piotrogrodzie, tydzień później odbyło się w Moskwie, a w ciągu następnych 10 dni w reszcie Rosji.
Wybory zakończyły się zdecydowanym zwycięstwem eserowców (socjalistów-rewolucjonistów), którzy zdobyli 17 943 000 głosów - prawie dwa razy więcej od bolszewików (10 661 000 głosów – na drugim miejscu). Na dalszych miejscach znaleźli się kadeci oraz mienszewicy[1].
Frekwencja wyborcza była bardzo wysoka, w Piotrogrodzie i Moskwie blisko 70 procent uprawnionych do głosowania, na wsi w niektórych okręgach zbliżała się do 100 procent.
Bolszewicy wygrali w Piotrogrodzie i Moskwie (ponad 45% głosów), a także w 27 na 38 stolic guberni. Ponieważ jako jedyna z partii obiecywali niezwłoczne przystąpienie do rozmów pokojowych uzyskali poparcie żołnierzy i marynarzy, zwłaszcza garnizonów miast. Żołnierze chcieli wracać do domu, jak najszybciej, by uczestniczyć w podziale ziemi. W konsekwencji w garnizonie moskiewskim na bolszewików oddano 71,3 procent głosów, a w piotrogrodzkim 74,3 procent głosów. W czterech armiach liniowych, z których wyniki się zachowały, otrzymali 56 procent głosów.
Z kolei na listy partii kadetów padło wprawdzie 2 088 000 głosów, czyli 4,7 procent ogółu oddanych, jednak w Piotrogrodzie uzyskali 26,2 procent głosów, a w Moskwie – 34,2 procent (36,4 bez głosów garnizonu Moskwy), co dawało im w obu przypadkach drugie miejsce po bolszewikach (w Moskwie bolszewicy otrzymali 45,3 procent głosów bez garnizonu). Kadeci wygrali z bolszewikami w 11 na 38 stolic guberni, a w wielu innych zajmowali drugie miejsce, przy niewiele gorszych wynikach. Partia kadetów była drugą najsilniejszą partią w rosyjskich miastach, prawie o tym samym poparciu co bolszewicy.
Rosyjscy chłopi stanowiący większość społeczeństwa poparli prawie jednomyślnie eserowców (socjalistów-rewolucjonistów). Jednak w miastach mieli oni niewielkie poparcie – nie wygrali wyborów w żadnej z 38 stolic gubernialnych, ustępując zarówno bolszewikom, jak i kadetom.
Na listy współpracujących z bolszewikami lewicowych eserowców, którzy w zamyśle Lenina mieli odebrać głosy partii eserowców, padło zaledwie 451 000 głosów – 1 procent głosów oddanych[1].
Na 715 miejsc w Zgromadzeniu bolszewicy uzyskali 175 mandatów.
| Partia | Poparcie w mln | Poparcie % |
|---|---|---|
| Eserowcy | 17 mln 943 tys. | 40,4% |
| Bolszewicy | 10 mln 661 tys. | 24% |
| Mienszewicy | 1 mln 144 tys. | 2,6% |
| Lewicowi eserowcy | 451 tys. | 1% |
| Inni | 401 tys. | 0,9% |
| Rosyjskie partie socjalistyczne razem | 30 mln 600 tys. | 68,9% |
| Kadeci | 2 mln 88 tys. | 4,7% |
| Inni | 1 mln 261 tys. | 2,8% |
| Rosyjskie partie liberalne i niesocjalistyczne razem | 3 mln 349 tys. | 7,5% |
| Ukraińscy eserowcy | 3 mln 433 tys. | 7,7% |
| Gruzińscy mienszewicy | 662 tys. | 1,5% |
| Musawat | 616 tys. | 1,4% |
| Dasznacy | 560 tys. | 1,3% |
| Ałasz Orda | 262 tys. | 0,6% |
| Inni | 407 tys. | 0,9% |
| Stronnictwa mniejszości narodowych razem | 5 mln 940 tys. | 13,4% |
| nie zidentyfikowano | 4 mln 543 tys. | 10,2% |
Ogółem oddano 44,4 mln głosów.
.jpg)
.jpg)
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
