| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Doktorat | |
| Doktor honoris causa Politechnika Gdańska – 1971 Politechnika Poznańska – 1979 Politechnika Łódzka, Politechnika Warszawska – 1981 | |
| Odznaczenia | |
   [1]
| |
Witold Nowacki (ur. 20 lipca 1911 w Zakrzewie, zm. 23 sierpnia 1986 w Warszawie) – specjalista w dziedzinie mechaniki budowli[2], teorii sprężystości[3] i termosprężystości[4]. Profesor Politechniki Gdańskiej, Uniwersytetu Warszawskiego i Politechniki Warszawskiej, prezes Polskiej Akademii Nauk.
Był synem Ludwika Nowackiego i Bronisławy z domu Czyżewskiej. Miał liczne rodzeństwo (jego starszą siostrą była Halina Nowacka[5]). Ukończył Gimnazjum Państwowe w Nakle nad Notecią. W okresie II wojny światowej przebywał w obozie jenieckim w Woldenbergu, gdzie zorganizował Studium Dokształcania Politechnicznego.
Doktorat uzyskał na Politechnice Warszawskiej we wrześniu 1945. 15 września 1945 objął kierownictwo Katedry Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowli oraz funkcję prodziekana Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej.
W 1952 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, uczestniczył w organizacji PAN jako Sekretarz Naukowy Wydziału IV Nauk Technicznych (1952–1957), w 1956 został członkiem rzeczywistym PAN. W latach 1957–1965 był zastępcą sekretarza naukowego, w latach 1966–1968 sekretarzem naukowym, w latach 1969–1977 wiceprezesem, w latach 1978–1980 prezesem PAN[6].
Uhonorowany tytułem doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej (1971)[7], Politechniki Poznańskiej (1979)[8], Politechniki Łódzkiej (1981)[9] i Warszawskiej (1981)[10].
Zajmował się zagadnieniami statyki i dynamiki, teorii sprężystości, lepkosprężystości, magnetosprężystości oraz teorii niesymetrycznej sprężystości.
W latach 1946–1948 był członkiem PPS, od kongresu zjednoczeniowego PPS i PPR 15 grudnia 1948 roku należał do PZPR. W latach 1964–1970 był zastępcą członka KC PZPR[1], w latach 1980–1981 członek KC PZPR[11]. Członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w 1968 r.[12] W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego obchodów 500 rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[13].
Był członkiem Royal Society oraz Akademii Nauk ZSRR.
W lipcu 1964 odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy[14],a 21 lipca 1977 Orderem Budowniczych Polski Ludowej[15]. W 1971 otrzymał nagrodę im. prof. Stefana Bryły[16].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 26-6-27)[17].
Ojciec Jerzego Nowackiego, dziadek Barbary Nowackiej, teść Izabeli Jarugi-Nowackiej.
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
