| biskup apostoł Karyntii | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 700 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Kanonizacja |
18 czerwca 1233 |
| Wspomnienie | |
| Atrybuty |
lila wyrastająca z serca |
| Patron |
miasta, diecezji i landu Salzburg, diecezji Graz-Seckau, Austrii, przeciw skomplikowanym narodzinom dzieci |
| Szczególne miejsca kultu |
Salzburg |
Wirgiliusz z Salzburga, również Wergiliusz, celt. Fergal (ur. ok. 700, zm. 27 listopada 784) – irlandzki misjonarz celtyckiego pochodzenia[1], benedyktyński opat klasztoru św. Piotra, ordynariusz[2] i biskup diecezji Salzburga, apostoł Karyntii[3], uczony (teolog, astronom, filozof)[4], ewangelizator, święty Kościoła katolickiego.
O jego życiu wiadomo od współczesnych Wirgiliuszowi. Jego vita powstała dość późno, bo w 1181 roku.
Być może pochodził z rodziny królewskiej Loegaire[4]. Opuścił Irlandię około 740–742 roku jako pielgrzym do Ziemi Świętej. Trafił jednak na ok. 2 lata na dwór Pepina Krótkiego, zwracając uwagę przyszłego króla swoimi umiejętnościami i wiedzą. Około 743 Pepin polecił Wirgiliusza swojemu kuzynowi, księciu bawarskiemu Odylonowi (zm. ok. 748). Ten z kolei powierzył zakonnikowi (który miał być jednocześnie opatem klasztoru pod wezwaniem św. Piotra w Salzburgu) zarządzanie biskupstwem[4].
Konsekracja na biskupa stała się jednak niemożliwa przez spór, w jaki Wirgiliusz popadł ze swym współbratem zakonnym i apostołem Germanii, św. Bonifacym. Z inspiracji platońskiej miał bowiem wyznawać teorię o antypodach – uznając, że Ziemia jest kulista, a półkulę południową również zamieszkują ludzie. Taka koncepcja była jednak nie do zaakceptowania z punktu widzenia ówczesnej teologii[5].
Nie oznacza to jednak że Kościół odrzucał prawdę o kulistości ziemi. Nieufność wobec tej koncepcji brała się raczej z przekonania, że nawet jeżeli na półkuli południowej istnieje strefa o nadającym się do zamieszkania klimacie umiarkowanym, z półkuli północnej nie sposób się do niej dostać. Jeśli więc mieszkaliby tam ludzie, nie mogliby oni pochodzić z rodu Adama. Nie można by także zanieść im Ewangelii i tym sposobem umożliwić zbawienie. Skoro więc ofiara Chrystusa dokonała się za wszystkich ludzi, antypody nie mogły być zamieszkane – taki punkt widzenia przyjmowali już Ojcowie Kościoła. Gdy więc Bonifacy dowiedział się o poglądach Wirgiliusza, doniósł o nich papieżowi Zachariaszowi I, który potępił wiarę w antypody[5].
Dopiero po śmierci Bonifacego w 755 roku Wirgiliusz otrzymał sakrę biskupią[4]. Zrezygnował z wyprawy do Ziemi Świętej i poszedł w ślady św. Ruperta, pierwszego biskupa Salzburga i apostoła Austrii. Przyczynił się do chrystianizacji zamieszkujących Karyntię Słowian. Wybudował w Salzburgu obiekt sakralny (niem. Salzburger Dom spalony w 1167) poświęcony świętym: Piotrowi i Rupertowi[a], do którego 24 września 774 przeniósł relikwie św. Ruperta zmarłego w Wormacji, uważanego za założyciela miasta. Zmarł i pochowany został w Salzburgu. Jego grób odkryto ponownie w 1181 roku przy kolejnej odbudowie kościoła[4].
Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci. W niektórych diecezjach Irlandii, Niemczech i Austrii (w tym w Salzburgu) św. Wirgiliusz wspominany jest uroczyście 24 września na pamiątkę przeniesienia relikwii św. Ruperta[3].
Jest patronem miasta, diecezji i landu Salzburg oraz diecezji Graz-Seckau a także Austrii. Jest orędownikiem przeciw skomplikowanym narodzinom dzieci[3].
W austriackim miasteczku Maria Saal (k. Klagenfurtu) uznano go za apostoła Karyntii[3].
W ikonografii Wirgiliusz przedstawiany jest w stroju biskupa z modelem kościoła, zazwyczaj prezentowany z bliźniaczymi wieżami katedry romańskiej, upamiętniający ustanowienie przez niego pierwszej katedry w Salzburgu; czasem jako uzdrawiający opętanego człowieka[4].
Jego atrybutem jest lilia wyrastająca z serca[3].
Został kanonizowany w dniu 18 czerwca 1233 przez papieża Grzegorza IX[4], jednak w Martyrologium Rzymskim został ujęty dopiero za pontyfikatu Benedykta XIV (1740–1758).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
