Sabat czarownic, Hans Baldung (1508)

Wiedźma – wiedźmy to w dawnych wierzeniach istoty półdemoniczne (istoty pośrednie między demonami a ludźmi), pozostające w ścisłym związku z ludźmi lub ich duszami[1][2][3]. Według dawnych wierzeń ludowych i w baśniach wiedźma to kobieta mająca związek ze złymi mocami, czarownica, zła wróżka[4]. W języku potocznym wiedźma to pogardliwe określenie kobiety złej i brzydkiej (także jako wyzwisko)[4].

Współcześnie uważa się, że w przedchrześcijańskich społecznościach słowiańskich była to kobieta posiadająca wiedzę, związaną z ziołolecznictwem, medycyną i przyrodą. Wiedźma posiadająca zdolności lub cechy magiczne nazywana była ciotą.[potrzebny przypis]

Pierwotnie, prawdopodobnie aż do połowy IX wieku na terenach wschodnich słowiańszczyzny, owo określenie nie było pejoratywne[potrzebny przypis]. W wyniku ekspansji chrześcijaństwa i piętnowania rytuałów ludowych i pogańskich zwyczaj gromadzenia i przechowywania wiedzy przez osoby w wybranych rodach uległ zapomnieniu. Wiedźmy oskarżano o czary, dlatego obecnie wiedźma często utożsamiana jest z czarownicą.

Współcześnie wciąż można spotkać kobiety parające się zielarstwem we wschodniej Polsce, jak również wywodzące się z tradycji prawosławnej nazywane szeptunkami, inaczej zamawiaczkami.[potrzebny przypis].

Zobacz też

Przypisy

  1. Kazimierz Moszyński, Kultura ludowa Słowian, cz. II: Kultura duchowa. Kraków 1934, reprint Warszawa 2010, ISBN 978-83-61889-38-0, s. 604.
  2. Andrzej Szyjewski, Religia Słowian, Wyd. WAM, Kraków 2003, ISBN 83-7318-205-5, s. 203, 205.
  3. Demonologia ludów słowiańskich. [dostęp 2018-02-16].
  4. a b Mały słownik języka polskiego, PWN, Warszawa 1989, ISBN 83-01-08786-2.

Bibliografia

  • Szymon Wrzesiński, Wspólniczki szatana. Czarownice na ziemiach polskich, Egros, Warszawa 2006.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się