Gubernator Generalny i wicekról Indii (ang. Governor General and Viceroy of India) – głowa brytyjskiej administracji w kolonialnych Indiach. Urząd wywodził się z powstałego w 1773 r. urzędu gubernatora generalnego Fortu William. Początkowo kompetencje gubernatora były ograniczone na rzecz urzędników Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Pełna władza gubernatorska została mu oddana w 1833 r. i uległa rozszerzeniu w 1858 r., kiedy Indie zostały w całości podporządkowane Koronie Brytyjskiej, a monarchowie brytyjscy zaczęli się koronować na Cesarzy Indii. Gubernatorzy przyjęli wtedy tytuł wicekróla, którego używali do 1947 r., kiedy to ogłoszono niepodległość Indii i zniesiono cesarstwo. Po tej dacie ich uprawnienia zostały zredukowane do tych posiadanych przez gubernatorów generalnych dominiów. Urząd gubernatora został zniesiony w 1950, po wprowadzeniu republiki.
.svg)
