Wacław Stefan Szubert
Data i miejsce urodzenia

19 września 1912
Włocławek

Data i miejsce śmierci

16 stycznia 1994
Warszawa

profesor nauk prawnych
Specjalność: polityka społeczna, prawo pracy, ubezpieczenia społeczne
Uniwersytet

Uniwersytet Łódzki

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej
Grób Wacława Szuberta na Starych Powązkach w Warszawie (stan na marzec 2012)

Wacław Stefan Szubert ps. „Wagner”, „Wirski” (ur. 19 września 1912 we Włocławku, zm. 16 stycznia 1994 w Warszawie) – polski ekonomista, prawnik, profesor Uniwersytetu Łódzkiego, zastępca dyrektora Departamentu Pracy i Opieki Społecznej Delegatury Rządu na Kraj od połowy 1943 roku[1].

Życiorys

W latach 1953–1955 oraz 1965–1969 był dziekanem Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. Od 1976 członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk. Uhonorowany trzema doktoratami honoris causa uczelni krajowych (Uniwersytetu Wrocławskiego, Łódzkiego[2] i Jagiellońskiego) i jednym zagranicznym (Uniwersytetu Bordeaux I).

Autor wielu książek i publikacji naukowych z zakresu polityki społecznej, prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Uczestnik prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. Członek Społecznej Rady Legislacyjnej – agendy/jednostki COIU[3].

Jest patronem Medalu im. Wacława Szuberta.

Pochowany w Warszawie na cmentarzu Powązkowskim (kw.188-3-12)[4].

Odznaczenia[5]

Wybrane prace

  • Ochrona pracy (1966)
  • Studia z polityki społecznej (1973)
  • Zarys prawa pracy (1976)
  • Ubezpieczenia społeczne. Zarys systemu (1987)

Przypisy

  1. Waldemar Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940–1945, Warszawa 2003, s. 243.
  2. Doktorzy honoris causa UŁ. [dostęp 2011-02-21].
  3. Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980-1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001, s. 33. ISBN 83-7059-503-0.
  4. Cmentarz Stare Powązki: BARBARA RADZICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
  5. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1306.

Bibliografia


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się