Syn studenta medycyny Józefa Radeckiego i Aleksandry z domu Siekierz[1]. Studiował na wydziale lekarskim Uniwersytetu w Genewie od 1908 do 1912 roku, uczył się psychologii pod kierunkiem Flournoy′a i Claparède′a.
Podczas I wojny światowej przebywał w Warszawie. W latach 1914-1918 był wykładowcą psychologii na Wydziale Humanistycznym Towarzystwa Kursów Naukowych[2]. Działał w Komitecie Obywatelskim Powiatu Warszawskiego, Komitecie Obywatelskim Guberni Warszawskiej, Zarządzie Rady Opiekuńczej Powiatu Warszawskiego. Od 1919 do 1920 organizował Studium Psychologiczne przy Wolnej Wszechnicy Polskiej. Za sprawą doświadczeń z hipnozą popadł w konflikt ze środowiskiem psychologów i został zawieszony jak wykładowca. Sprawę opisywała prasa, Radecki został publicznie potępiony przez sąd obywatelski. W 1920 roku delegowany został przez Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego do przeprowadzania badań psychologicznych żołnierzy[3].
Od 1923 roku przebywał w Brazylii. W 1924 roku założył w Rio de Janeiro pracownię psychologiczną (Laboratório de Psicologia da Colonia de Psychopathas em Engenho de Dentro)[4][5]. Działał w środowiskach polonijnych w Ameryce Południowej.
Uważany jest za pioniera psychologii doświadczalnej w Brazylii[8].
Wybrane prace
Recherches expérimentales sur les phénomènes psychoélectriques. Genève, 1911
Les phénomènes psychoélectriques, 1911
Psychologja kojarzenia wyobrażeń: według wykładów wygłoszonych na Klinice Chorób Nerwowych i Umysłowych Uniwersytetu Jagiellońskiego w półroczu zimowym 1912–13. Warszawa: E. Wende i S-ka, 1913
Psychologia wzruszenia i uczuć. Warszawa: E. Wende i S-ka, 1912
Przyczynek do analizy zastosowania w medycynie doświadczeń skojarzeniowych. „Neurologia Polska” 3 (7/8), s. 368–403, 1913
Psychologia woli. Warszawa: E. Wende i S-ka, 1915
Z psychologii młodej polskiej twórczości muzycznej. „Myśl Polska”, 1915
Radecki, Bogucka. O powstawaniu wyobrażeń na drodze dowolnej. Rozprawy Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Akademii Umiejętności w Krakowie, T. 55, ser. B. 1916
Organizacja i prace Komitetów Obywatelskich na terenie Gubernji Warszawskiej. Cz. 1, Sprawozdanie Komitetu Obywatelskiego Gubernji Warszawskiej. Warszawa: E. Wende i S-ka, 1916
Projekt odczytu o samorządzie. Warschau, 1917
Działalność Rady Opiekuńczej Powiatu Warszawskiego w Roku 1916. Warszawa, 1917
Psychologia myślenia. Warszawa: E. Wende i S-ka, 1919
Psychologia – a wojsko. Lekarz Wojskowy 13, s. 6–11, 1920
Contribuição à psychologia das representações. Revista de Educação, 1923
Methodos psychoanalyticos em psychologia. Boletim da Sociedade de Medicina de São Paulo 6, 1923
Waclaw Radecki, Gustavo Augusto de Rezende: Introducção a psychotherapia. Rio de Janeiro: Editora Scientifica Brasileira Dobici, 1926
Un test d′intelligence pour adultes. Journal de psychologie normale et pathologique 24, 831–850, 1927
O estado actual da psychotechnica e meios práticos de applicá-la. Trabalhos de Psychologia 1, 1928
A creação de hábitos sadios nas creanças. Trabalhos de Psychologia 1, 1928
Test de inteligência para adultos. Trabalhos de Psychologia 1, 1928
Radecki, Rezende. Contribuição psychológica ao estudo da demencia precoce. Trabalhos de Psychologia 2, 1929
Contribuição ao estudo psychologico da psychoanalyse. Trabalhos de Psychologia 2, 1929
À margem de dois psychogrammas. Trabalhos de Psychologia 2, 1929
Tratado de psychologia. Rio de Janiero: Escolade Applicacao de Saude do Exercito, 1929
Criteriologia del estudio de la vida afectiva. Revista de Criminología, Psiquiatría y Medicina Legal 20, 1933
Contribución psicológica a la reeducación de los delincuentes. Revista de Criminología, Psiquiatría y Medicina Legal 20, 178–181, 1933
Waclaw Radecki, Camilo Payssé: Tratado de psicología. Buenos Aires: J. Peuser, 1933
Psicopatología funcional. Buenos Aires: Aniceto López, 1935
Waclaw Radecki, René Arditi Rocha: Manual de psiquiatría. Buenos Aires, 1937
Rasgos Caracteristicos de la Cultura Polaca. Montevideo-Buenos Aires, 1940
Citas, estrofas y reflexiones de escritores y pensadores polacos. Montevideo, 1944
Radecki, Tuboras, Nieto. Relatorio del Primer Congreso Latinoamericano de Psicología. Montevideo: Editorial „Cepur”, 1950
Przypisy
↑Zdzisław Malczewski: Słownik biograficzny Polonii brazylijskiej. Warszawa: Centrum Studiów Latynoamerykańskich – Uniwersytet Warszawski, 2000, s. 88. ISBN 83-85620-62-1.
↑Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, s.130, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
↑Radecki W. Psychologia – a wojsko. Lekarz Wojskowy 13, s. 6–11, 1920
↑Rogério Centofanti. Radecki e a Psicologia no Brasil. „Psicologia: Ciência e Profissão”. 3 (1), s. 2–50, 1982. DOI: 10.1590/S1414-98931982000100001.
↑Hannes Stubbe. Experimentalpsychologie in den Tropen: Das Laboratorium Waclaw Radeckis (1925-1932). „Psychologie und Geschichte”. 4 (3/4), s. 278–299, 1993.
↑Rita Gombrowicz: Gombrowicz w Argentynie: świadectwa i dokumenty, 1939–1963. Wydawnictwo Literackie, 2004 s. 36
↑Luiz Eduardo Prado da Fonseca, Hugo Leonardo Rocha Silva da Rosa, Arthur Arruda Leal Ferreira. Yes, nós temos Wundt. Radecki e a história da psicologia no Brasil. „Tesis psicológica: Revista de la Facultad de Psicología”. 11 (1), s. 18-35, 2016.