| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Warszawski |
| Doktorat |
1951 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu |
| Odznaczenia | |
| |
Władysław Dziewulski (ur. 16 lutego 1904 w Moskwie, zm. 6 lutego 1981 w Opolu) – polski historyk.
Urodził się w rodzinie Polaka, oficera armii carskiej. W roku 1927 ukończył studia na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego, by następnie podjąć pracę w administracji państwowej. Pracując w latach 1931–1939 jako referendarz w Urzędzie Wojewódzkim Pomorskim, rozpoczął pierwsze badania naukowe. Okupację hitlerowską spędził w Warszawie, skąd został w roku 1944 wywieziony na roboty przymusowe do Berlina. Studia ukończył na Uniwersytecie Warszawskim[1]. W młodości należał do prosanacyjnego Legionu Młodych[1]. Po wojnie u schyłku lat 40. XX wieku był wicestarostą Bystrzycy Kłodzkiej, a następnie przeniósł się do Wrocławia, gdzie podjął się pracy badawczej w oddziale wrocławskim Instytutu Zachodniego oraz Pracowni Konserwacji Zabytków.
W 1957 roku osiedlił się w Opolu. Zatrudnił się w Instytucie Śląskim, oraz w Wyższej Szkole Pedagogicznej, gdzie sprawował m.in. funkcję kierownika Katedry Historii Śląska, prodziekana, a następnie dziekana Wydziału Filologiczno-Historycznego[1][2]. Stopień doktora uzyskał w 1951 r. na Uniwersytecie Wrocławskim (docentura w 1959 r.)[1]. Wraz z prof. Alojzym Gembalą uważany jest za ojca opolskiej nauki historycznej[3].
Podczas wydarzeń marcowych w 1968 roku zaangażował się w obronę studentów, w wyniku czego został odsunięty od pracy dydaktycznej i skierowany wyłącznie do pracy naukowej w Instytucie Śląskim[1][3]. Wniosek o nadanie Dziewulskiemu tytułu profesora został z przyczyn politycznych zablokowany przez ówczesne Ministerstwo Oświaty i Szkolnictwa Wyższego[1][3]. W 1974 r. przeszedł na emeryturę.
Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1946)[4].
Pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu w Toruniu[1].
Jest autorem ponad 150 artykułów i recenzji naukowych oraz kilku monografii:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
