Władysław Śniadowski
podpułkownik saperów podpułkownik saperów
Data urodzenia

1 czerwca 1876

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

55 Galicyjski Pułk Piechoty,
19 Pułk Piechoty Obrony Krajowej,
6 Pułk Saperów,
7 Pułk Saperów Wielkopolskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry)

Władysław Śniadowski[1] (ur. 1 czerwca 1876, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik inżynier saperów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Władysław Śniadowski urodził się 1 czerwca 1876 jako syn Józefa[2]. Kształcił się w Gimnazjum oo. Jezuitów w Bąkowicach k. Chyrowa[3]. W 1907 z tytułem inżyniera był prezesem zarządu Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Posagowej „Aurora” we Lwowie[4].

W rezerwie piechoty c. k. armii został mianowany kadetem (zastępcą oficera) z dniem 1 stycznia 1898[5][6], następnie awansowany na stopień podporucznika z dniem 1 stycznia 1900[7]. Od ok. 1898 do ok. 1906 był żołnierzem rezerwy 55 Galicyjskiego pułku piechoty z Tarnopola[8]. Następnie w c. k. Obronie Krajowej został zweryfikowany w stopniu podporucznika piechoty w grupie nieaktywnych z dniem 1 stycznia 1900[9]. Ok. 1906–1908 był przydzielony do 19 pułku piechoty Obrony Krajowej we Lwowie[10][11].

Podczas I wojny światowej w grudniu 1914 był odnotowany jako ranny porucznik 1 kompanii 19 pułku piechoty[12]. jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu kapitana[13]. Podczas wojny polsko-ukraińskiej jako kapitan saperów walczył w obronie Lwowa na odcinku I, pododcinek Szkoła Kadecka[14]. Następnie został awansowany na stopień podpułkownika w korpusie inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[15][16]. W 1922 był oficerem 7 pułku saperów Wielkopolskich. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 6 pułku saperów z Przemyśla służył w Szefostwie Inżynierii i Saperów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[17][18]. W 1934 jako podpułkownika przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer w dyspozycji dowódcy O.K. VI i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[19].

Zamieszkiwał we Lwowie. Ofiarował grunt pod Pomnik Obrońców Lwowa na Persenkówce[20]. Wygłaszał prelekcję w rozgłośni lwowskiej[21]. W 1931 zasiadł w wydziale Małopolskiego Strażackiego Klubu Sportowego „Leopolia”[22]. W lutym 1938 został wybrany prezesem oddziału lwowskiego Związku Byłych Ochotników Armii Polskiej[23], a latem 1939 został członkiem sądu koleżeńskiego okręgu lwowskiegotej organizacji[24].

Jego żoną była Zofia (pianistka), z którą miał córki Marię (zamężną z inż. Kazimierzem Komornickim[25]) i Irenę[26].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Był przetrzymywany w lwowskim więzieniu na Zamarstynowie. W 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 72/1-88 oznaczony numerem 2726)[27]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. W ewidencji wojskowych c. k. armii był określany w języku niemieckim jako „Ladislaus Śniadowski”.
  2. Władysław Śniadowski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-25].
  3. Sprawozdanie Zakładu Naukowo-Wychowawczego OO. Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem za rok szkolny 1914/15 i 1915/16. Przemyśl: 1916, s. 100.
  4. Doniesienia prywatne. „Kurjer Lwowski”. Nr 162, s. 3, 7 kwietnia 1907. 
  5. Kronika. „Kurjer Lwowski”. Nr 3, s. 4, 3 stycznia 1899. 
  6. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 368, s. 1898.
  7. Awans jednoroczniaków. „Kurjer Lwowski”. Nr 1, s. 1, 1 stycznia 1900. 
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 367, s. 1900.
  8. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 479, s. 1898.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 497, s. 1899.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 505, s. 1900.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 511, s. 1901.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 507, s. 1902.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 511, s. 1903.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 519, s. 1904.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 527, s. 1905.
  9. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 164.
  10. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 287.
  11. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 294.
  12. Kronika. Z austryjackiej listy strat Nr. 32. „Kurjer Lwowski”. Nr 487, s. 23 (10) grudnia 1914, 4. 
  13. Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 107.
  14. Obsada personalna obrony Lwowa 1 – 22.11.1918r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-12-10].
  15. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 905.
  16. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 827.
  17. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 98, 884.
  18. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 55, 808.
  19. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 349, 973.
  20. Semper fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 235.
  21. Co usłyszymy przez radio?. „Gazeta Lwowska”. Nr 106, s. 6, 8 maja 1931. 
  22. Wiadomości bieżące. Walne zgromadzenie M. S. K. S.. „Słowo Polskie”. Nr 275, s. 7, 7 października 1931. 
  23. Związek b. Ochotników Armii Polskiej w działalności we Lwowie. „Wschód”. Nr 75, s. 11, 20 lutego 1938. 
  24. Trzy Okręgi na ziemiach południowo-wschodnich. „Wschód”. Nr 140, s. 3, 23 lipca 1939. 
  25. M. K. Wspomnienie o Kazimierzu Komornickim. „Biuletyn”. Nr 22, s. 113, czerwiec 1972. Koło Lwowian w Londynie. 
  26. Memoirs from a time of war. math.hamline.edu. [dostęp 2014-12-10]. (ang.).
  27. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 96. [dostęp 2014-10-27].
  28. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 378, s. 1899.

Bibliografia


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się