| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód |
aktor, reżyser, scenarzysta |
Władimir Rostisławowicz Gardin (ros. Владимир Ростиславович Гардин; ur. 18 stycznia 1877 w Moskwie, zm. 29 maja 1965 w Leningradzie) – radziecki aktor, reżyser i scenarzysta filmowy.
Władimir Gardin karierę aktorską rozpoczął w roku 1898 od występów w teatrze. Pracował w wielu prowincjonalnych teatrach oraz u Komissarżewskiej i Korsza. Zadebiutował w filmie jako aktor i reżyser w 1913. Zajął się ekranizacją dzieł rosyjskiej literatury. Kolejno realizował filmy na podstawie powieści Lwa Tołstoja: Anna Karenina (1914), Sonata Kreutzerowska (1914) oraz wraz z Jakowem Protazanowem Wojna i pokój (1915). Zaadaptował na potrzeby ekranu twórczość Iwana Turgenjewa Szlacheckie gniazdo (1915), W przededniu (1915), oraz Nikołaja Ostrowskiego Dzikuska. Poza klasyką ekranizował również twórczość pisarzy mu współczesnych Andrejewa, Dni naszego życia (1914) oraz Wierbickiej Księga szczęścia.
Po rewolucji październikowej zajął się reżyserią filmów agitacyjnych. Jego pierwszym pełnometrażowym obrazem był zrealizowany wspólnie z uczniami Goskinszkoły (m.in. Wsiewołodem Pudowkinem) Sierp i młot z 1921. Wyreżyserował jeszcze kilka filmów o równie propagandowym charakterze, m.in. Krzyż i Mauzer (1925), Car i poeta (1927). Władimir Gardin odegrał istotną rolę w formowaniu się narodowych kinematografii Ukrainy i Białorusi. Wraz z miejscowymi młodymi twórcami zrealizował tam filmy Ślusarz i kanclerz, Ostap Bandura, Kastuś Kalinowski, istotne dla rozwoju lokalnej produkcji.
W latach 30. Władimir Gardin skupił się na aktorstwie. Role w filmach Turbina 50 000 i Juduszka Gołowlow należały do najlepszych w jego karierze. Ponadto grał wiele ról istotnych dla rozwoju socrealizmu w ZSRR u czołowych reżyserów epoki. Napisał również dwutomowe Wspomnienia (1959-1952).
Został odznaczony m.in. Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.