 Widok ogólny miasta z katedrą | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Region | |||
| Gmina |
Viborg | ||
| Data założenia |
1000 | ||
| Burmistrz |
Johannes Stensgaard | ||
| Powierzchnia |
313 km² | ||
| Populacja (2011) • liczba ludności |
| ||
| Kod pocztowy |
8800 | ||
Położenie na mapie Jutlandii Środkowej  | |||
Położenie na mapie Danii  | |||
 56°26′N 9°24′E/56,433333 9,400000
| |||
| Strona internetowa | |||
Viborg − miasto w Danii, siedziba gminy Viborg. Znajduje się tutaj siedziba Zachodniego Sądu Okręgowego (Vestre Landsret).
Viborg położony jest w północnej części środkowej Jutlandii, nad jeziorami Nørresø i Søndersø. Miasto leży mniej więcej w połowie drogi między Randers (44 km) i Holstebro (62 km), kilkanaście kilometrów na południe od fiordu Hjarbæk Fjord.
Ślady osadnictwa ludzkiego w okolicach Viborga datują się od epoki żelaza. W czasach pogańskich składano tutaj ofiary. Od XI w. miasto było siedzibą biskupa, a od 1150 r. ośrodkiem handlowym. Viborg posiadał także mennicę, założoną przez Kanuta Wielkiego. Od średniowiecza Viborg był miejscem zwoływania zgromadzenia narodowego, na którym również wybierano i obwoływano królów. Pierwsza taka elekcja, o której istnieją zapiski odbyła się w 1027 r., kiedy królem obwołano Hardekanuta. Rolę miasta sejmowego Viborg utracił w 1805 r., ale od 1660 r. nie obwoływano już tutaj królów w zw. z wprowadzeniem w Danii monarchii absolutnej. Ostatnim królem obwołanym w Viborgu był Chrystian V w 1655 r. W 1103 r. król Eryk I pożegnał się w Viborgu z mieszkańcami przed swoją pielgrzymką do Ziemi Świętej, z której już nigdy nie wrócił. W katedrze w Viborgu w Boże Narodzenie 1259 r. koronowano na króla Danii Eryka V i była to jedyna koronacja w tym mieście. W 1501 r. pożar strawił sporą część miasta, łącznie z katedrą. W 1567 r. spłonęła wschodnia część miasta.
Hans Tausen w 1528 roku rozpoczął tutaj głoszenie swoich kazań w duchu luteranizmu, co zapoczątkowało reformację w Danii. Jego kazania były drukowane przez założoną tego samego roku pierwszą drukarnię w Viborgu. Po reformacji z 5 klasztorów i 12 kościołów, które posiadało miasto, ocalały jedynie kościół dominikański (z 1227 r.) i klasztor franciszkański (z 1235 r.), oraz katedra. W tym okresie Viborg stał się największym miastem na Jutlandii, ale podupadł w XVII i XVIII w. Jedną z przyczyn były pożary: w 1615, spowodowany przez rusznikarza, który wypróbowując strzelbę strzelił w strzechę, która się zapaliła; następny w 1667, oraz wielki pożar Viborga w dn. 25-26 czerwca 1726 r., który strawił całe niemal miasto, a wybuchł w lokalnym browarze w okresie wielkiej suszy i łatwo się rozprzestrzenił dzięki silnie wiejącym wiatrom. Pastwą płomieni padło wtedy 78 domów, 71 gospodarstw, ratusz i wszystkie kościoły. 215 rodzin pozostało bez dachu nad głową. Odbudowa miasta zajęła ćwierć wieku. W 1618 r. w Viborgu spalono 2 kobiety osądzone w procesie czarownic. W 1627 r. miasto zostało splądrowane przez oddziały Wallensteina, a w 1644 r. było okupowane przez Szwedów. W 1769 r. przeprowadzono pierwszy duński spis powszechny, który wykazał 1 990 mieszkańców w Viborgu. W 1787 r. miasto miało 2572 mieszkańców.
W 1805 r., po utracie roli miasta sejmowego, Viborg traci spore wpływy związane z pobytem w mieście sejmikujących. W 1817 r. w Viborgu założono pierwszą bibliotekę publiczną na Jutlandii. Ponowny rozwój miasta nastąpił dopiero w II połowie XIX w. po wybudowaniu kolei (1863) i rozpoczęciu zagospodarowywania okolicznych wrzosowisk. W 1850 r. ludność miasta osiągnęła 4 039 mieszkańców. W 1864 r. podczas wojny o Szlezwik, miasto było okupowane przez Prusaków. W latach 1865-2001 w mieście stacjonował garnizon wojskowy. Od 1919 r. siedziba Zachodniego Sądu Okręgowego. W mieście znajduje się stacja kolejowa Viborg. Obecny budynek został wzniesiony w 1896 r. W 1939 r. miasto otrzymało dworzec autobusowy. W kwietniu 1940 Viborg został okupowany przez wojska niemieckie, które rozlokowały się w lokalnych koszarach. W 1943 r. przeprowadzono w mieście pierwszą akcję sabotażową wysadzając w powietrze 5 samochodów transportowych pozostających w służbie niemieckiej. Akcje sabotażowe były kontynuowane do końca wojny. W 1945 r. w mieście pojawili się uchodźcy z Niemiec, którzy zostali rozlokowani w budynkach użyteczności publicznej w Viborgu zanim po zakończeniu działań wojennych nie wysłano ich do obozów dla uchodźców. W 1956 r. Viborg przyjął grupę 368 uchodźców węgierskich.
Herb miasta nawiązuje do jego historii. W średniowieczu Viborg był miejscem zwoływania zgromadzenia krajowego, tzw. landstingu, na którym m.in. dokonywano obrzędu wybierania i obwoływania nowych królów. W polu złotym na tle czerwonych murów z kolumną pośrodku przedstawionych jest dwóch dysputujących ze sobą mężów w błękitnych szatach, co jest bezpośrednim nawiązaniem do sejmików, które odbywały się w mieście. W XVIII w. postacie posłów zastąpiono postaciami Adama i Ewy, a w miejsce kamiennej budowli w tle wkomponowano drzewo. Po 1869 r. naprawiono błąd i powrócono do oryginalnego herbu miasta. Pieczęć miejska w tej formie została oficjalnie zatwierdzona w 1938 r., a herb w 1971 r.[1]
Znajduje się tutaj klub piłkarski Viborg FF oraz klub piłki ręcznej Viborg HK.
Hobart, Australia
Porvoo, Finlandia
Dalvik, Islandia
Mariampol, Litwa
Hamar, Norwegia
Lund, Szwecja
Lüneburg, Niemcy
Kecskemét, WęgryUczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
