Ulica Agrykola w Warszawie
Ujazdów
Ilustracja
Ulica Agrykola na wysokości pomnika króla Jana III Sobieskiego
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

860 m[1]

Przebieg
0 m ul. Szwoleżerów

ul. Myśliwiecka

320 m al. T. Hopfera
790 m ul. Jazdów
860 m Al. Ujazdowskie
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Agrykola w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Agrykola w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Agrykola w Warszawie”
Ziemia52°13′04,0″N 21°01′59,0″E/52,217778 21,033056
Latarnie gazowe przy ulicy

Ulica Agrykola – ulica w warszawskiej dzielnicy Śródmieście.

Nazwa

Nazwa ulicy pochodzi od nazwiska podpułkownika Karola Ludwika Agricoli, który kierował pracami przy jej budowie[2], i przyjęła się pod koniec XIX wieku. Obecnie za oficjalną uznawana jest nazwa Agrykola[3], chociaż na tablicach MSI występuje wersja Karola Ludwika Agricoli.

Opis

Ulica została wytyczona w latach 1778–1779 jako nowa droga dojazdowa do Łazienek Królewskich, rozciągających się po obu jej stronach. Podczas budowy wzniesiono w jej ciągu kamienny most, przedłużony w roku 1788 o dwa przęsła. W tym samym roku, w 105. rocznicę odsieczy wiedeńskiej, przy moście odsłonięto pomnik Jana III Sobieskiego z fundacji króla Stanisława Augusta[4]. Drogę przedłużono wtedy do ul. Czerniakowskiej[5].

W roku 1819 u zbiegu z Al. Ujazdowskimi utworzono Ogród Botaniczny[6].

Po roku 1907 w górnym odcinku ulicy zainstalowano działające do dziś latarnie gazowe.

W 1945 w burzowcu znajdującym się pod ulicą znaleziono zwłoki 42 osób, które zginęły tam w 1944 w czasie powstania warszawskiego[7].

Około 1952 odcinek ulicy od ul. Myśliwieckiej do ul. Czerniakowskiej nazwano ulicą Szwoleżerów[8].

W 1973 roku ulica jako założenie urbanistyczne została wpisana do rejestru zabytków[9].

Nachylenie ulicy sprawiało, że przez wiele lat po zakończeniu wojny służyła ona mieszkańcom Warszawy za naturalny tor saneczkowy[10]. Średnie nachylenie podjazdu na skarpie to 5,2% (końcowe 100 m to około 6,5%) o długości około 0,5 km[11].

Ulica zachowała swój parkowo-krajobrazowy charakter. Fragment ulicy stanowi południową granicę parku Agrykola[12].

Ważniejsze obiekty

Inne informacje

Przypisy

  1. Mapa Warszawy [online], mapa.um.warszawa.pl [dostęp 2020-11-23].
  2. Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i Aliny Sokołowskiej, Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968, s. 13.
  3. Katalog ulic i placów m.st. Warszawy. Zarządzenie nr 3800/2013 Prezydenta m.st. Warszawy w sprawie wprowadzenia „Katalogu ulic i placów m.st. Warszawy” oraz zasad zapisu nazw obiektów miejskich, 2013-01-25. [dostęp 2013-03-03].
  4. Irena Grzesiuk-Olszewska: Warszawska rzeźba pomnikowa. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 37. ISBN 83-88973-59-2.
  5. Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 14.
  6. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 1. Agrykola–Burmistrzowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 21. ISBN 83-902793-5-5.
  7. Marian Gajewski: Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 112,458. ISBN 83-06-00089-7.
  8. Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 208.
  9. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 30 czerwca 2023 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 27. [dostęp 2023-07211].
  10. Zygmunt Stępiński. Spacer aleją Na Skarpie. „Kronika Warszawy”. 1 (41), s. 156, 1980. 
  11. http://www.altimetr.pl/podjazd-agrykola.html
  12. Park Agrykola „Łazienki Północne”. [w:] Urząd m.st. Warsawy [on-line]. zielona.um.warszawa.pl. [dostęp 2019-06-05].
  13. Robert Miękus (red.): Gazownia Warszawska. 150 lat. Warszawa: Dział Marketingu Gazowni Warszawskiej, 2006, s. 97.
  14. Grzegorz Nowik, Straż nad Wisłą (trzy tomy); Wydawnictwo Rytm, 2002, ISBN 83-88794-55-8

Bibliografia


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się