Układ trenczyński – układ do którego rokowania rozpoczęły się 24 sierpnia 1335 w Trenczynie na Słowacji i kontynuowane były 12 listopada 1335 w Wyszehradzie na Węgrzech. Zawarty został przez polskich pełnomocników króla Kazimierza Wielkiego, którymi byli: kasztelan Spytko z Melsztyna (którego należy utożsamiać ze Spycimirem (Spytkiem) Leliwitą), Zbigniew prepozyt krakowski, Piotr kasztelan sandomierski, Tomasz z Zajączkowa, Niemierza Mądrostka z królem Czech Janem Luksemburskim i jego synem Karolem w obecności króla Węgier Karola Roberta. W układzie obie strony uzgodniły respektowanie zwierzchności Jana Luksemburskiego nad tymi księstwami śląskimi które złożyły hołd lenny, oraz do księstwa wrocławskiego i głogowskiego.
Lennikami Jana Luksemburskiego zostali:
W wyniku zawartego układu Jan Luksemburski zrezygnował z wszelkich tytułów prawnych wobec regnum Polonie, z zastrzeżeniem że nie dotyczy to imiennie poddanych jego lenników, czyli książąt śląskich, księcia płockiego oraz dwóch bezpośrednich księstw Wrocławia i Głogowa[2]. Za to król Czech uzyskał kilka miesięcy później w Wyszehradzie obietnicę wypłacenia 20 tysięcy kop groszy praskich[2]. Pełnomocnicy Kazimierza Wielkiego zobowiązali się, że król Polski nie będzie domagał się zwrotu wymienionych księstw śląskich (nie wymieniono w układzie księstwa jaworskiego, świdnickiego, ziębickiego oraz księstwa biskupiego nyskiego).
Król Kazimierz Wielki potwierdził układ w Trenczynie dopiero cztery lata później w dniu 9 lutego 1339 roku[2]. Natomiast z początkiem lat 40. XIV wieku Kazimierz Wielki organizował – wbrew układowi – szereg wypraw wojennych na ziemie Górnego Śląska co doprowadziło w latach 1345–1348 do wojny polsko-czeskiej, w której Polska nie odniosła większych sukcesów.
Należy jednak dodać, że istnieje pogląd, jakoby w trakcie negocjacji sprawa Śląska nie była wcale poruszana[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.