 Turnia Zwornikowa po lewej stronie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1962 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
13 sierpnia 1922 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′30″N 20°03′36″E/49,191667 20,060000
| |
Turnia Zwornikowa (słow. Uzlová veža, węg. Csubrinai-erkély[1]) – turnia w masywie Cubryny w Tatrach Polskich. Znajduje się w bocznej grani odchodzącej na północ od Cubryńskiego Zwornika (ok. 2370 m). Od grani tej oddziela ją Przełączka za Turnią Zwornikową (ok. 1950 m). Boczne ograniczenie Turni Zwornikowej tworzą dwa opadające z tej przełączki żleby: Cubryński Żleb i Żleb Szulakiewicza uchodzący do Mnichowego Żlebu. Dołem turnia opada do Wielkiego Piargu w Kotle Morskiego Oka[2].
Duża popularność wśród taterników rejonu wspinaczkowego nad Morskim Okiem, oraz skomplikowana topograficznie budowa Turni Zwornikowej są przyczyną, że wyróżniono w niej wiele obiektów. Jej ścianę dzielą dwa wielkie filary; północny i wschodni (prawy i lewy). Północny opada na wysokości około 1620 m tuż po lewej (patrząc od dołu) stronie wylotu Mnichowego Żlebu, wschodni do zagłębienia pomiędzy Kosowinowym Piargiem i Zielonym Piargiem. Pomiędzy te filary od strony Morskiego Oka wcina się głęboka zatoka zwana Uchem. Ze szczytu Turni Zwornikowej opada do niej środkowa część ściany o wysokości około 440 m i podobnej szerokości przy podstawie. Ma ekspozycję północno-wschodnią i składa się z trzech pięter o różnej morfologii. Najwyższe piętro jest płytowe, bardzo strome, w kilku miejscach ma nachylenie zbliżone do pionu. Środkowa część to mieszanina trawników, płyt i niskich ścianek. Ich lewa część to Wielki Cubryński Ogród, prawa – Liliowa Płaśń. Dołem trawniki podcięte są trudnymi do przejścia ściankami opadającymi do Ucha[3].
W północnym, opadającym do Ucha filarze Turni Zwornikowej znajduje się Liliowa Kazalnica, a po jej prawej stronie Liliowa Drabina – zachód wyprowadzający na Liliową Płaśń. Lewy filar do Ucha opada ścianą Kazalnicy Cubryńskiej. W obydwu filarach taternicy wyróżnili jeszcze inne, podrzędne obiekty, ale mające znaczenie przy opisywaniu dróg wspinaczkowych. W północnym filarze jest to Liliowe Siodełko i Liliowa Turniczka, w filarze wschodnim Wyżni Cubryński Przechód, Cubryńska Igła, Pośredni Cubryński Przechód, Cubryński Koń, Niżni Cubryński Przechód. Między ostrzem filara wschodniego a Żlebem Szulakiewicza znajduje się duży, trawiasty i mało stromy taras Liliowe. Znaczny udział w tworzeniu tych nazw miał Jacek Czyż, który opracował monografię Turni Zwornikowej[3].
Przez Turnię Zwornikową nie prowadzi żaden szlak turystyczny, znajduje się ona jednak w rejonie udostępnionym do wspinaczki dla taterników. Drogi wspinaczkowe[3]:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
