Turkologia – nauka o językach, literaturach, kulturach, dziejach, wierzeniach i zwyczajach ludów turkijskich[1].
Obejmuje ona tradycyjnie dwa kierunki badań: z jednej strony studia nad Turkami osmańskimi i współczesną Republiką Turcji, z drugiej zaś – nad wszystkimi ludami turkijskimi[1]. Badania te dotyczą często w praktyce tylko nauk humanistycznych, w szczególności filologii[1].
Kontakty polityczne Polski z Imperium Osmańskim sięgają początków XV wieku i dość wcześnie objęły poza polityką także inne kwestie tureckie i tatarskie, w tym wiedzę na temat języków używanych przez te ludy. Głębsza znajomość spraw tureckich widoczna jest w okresie Oświecenia i Romantyzmu[4].
Początki naukowej turkologii w Polsce sięgają okresu bezpośrednio po zakończeniu pierwszej wojny światowej, kiedy to działali dwaj wybitni turkolodzy Władysław Kotwicz i Tadeusz Kowalski[4].
Po drugiej wojnie światowej studia turkologiczne uprawiano m.in. na Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Warszawskim oraz w Polskiej Akademii Nauk[4].
Na początku XXI wieku badania turkologiczne prowadzone są w następujących ośrodkach uniwersyteckich:
Od roku 1995 wydawana jest w Krakowie seria książek turkologicznych pt. Studia Turcologica Cracoviensia.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
