Turecki Van
Ilustracja
Turecki Van
Kod EMS

TUV

Kategoria

II

Pochodzenie

Wan (jezioro) Turcja

Nazwa angielska

Turkish Van

Inne nazwy

Swimming Cat, Van, Kurdyjski Van

Standardy rasy
(według organizacji felinologicznych)
CFA

standard

FIFe

standard

TICA

standard

GCCF

standard

AACE

standard

ACFA

standard

ACF

standard

Punktacja za standard rasy
(według FIFe)
Głowa

25

Uszy

10

Oczy

10

Korpus

25

Futro jakość

25

Kondycja

5

Uznane odmiany barwne
Kod EMS

TUV

Turecki vanrasa kota pochodząca od kotów z rejonu jeziora Wan we wschodniej części państwa tureckiegoWschodniej Anatolii. Nazywane są w języku tureckim "wan kedisi" ("Van Kedisi"), w języku ormianskim "wana katu" ("վանա կատու")[1][2], a w języku kurdyjskim "piszyka wane" (Pişika Wanê)). Jeden z niewielu kotów, które wychowane w pobliżu wody potrafią i lubią pływać. Za odrębną rasę został oficjalnie uznany w 1969 roku.

Wygląd

Klasyczny Van jest śnieżnobiały, jedynie na głowie ma jedną albo dwie rozdzielone plamki w kolorze rudym i w tym samym kolorze ogon. Obecnie są znane różne odmiany barwne tych kotów – czarne, niebieskie, kremowe, szylkretowe (zawsze muszą występować plamy na głowie i ogon w tym samym kolorze). Koty te mogą mieć oczy bursztynowe, niebieskie albo różnokolorowe (jedno niebieskie, drugie bursztynowe), co objaśnia się wadą wrodzoną, zwaną różnobarwnością tęczówki (łac. heterochromia iridis). Opis ten dotyczy kotów hodowlanych rasy Van[3].

Obecnie hodowcy starają się o uznanie odmiany kota Van zwanego w Turcji "Van Kedisi". Istnieje przekaz mówiący o świętych kotach znad jeziora Van. "Van Kedisi" różni się wyglądem od kotów rasowych hodowanych obecnie. Jest wiele śnieżnobiałych "Van Kedisi", które są głuche. W większości ras istnieje podejrzenie głuchoty u kotów białych, gdy co najmniej jedno z oczu ma kolor niebieski. Ostatnio związek hodowców TICA uznał białą odmianę barwną kota tureckiego Van. W hodowlach Vanów pojawiały się czasem śnieżnobiałe kocięta. Obecnie gdy TICA dopuściła do hodowli białego Vana, ich liczba wzrasta, a hodowcy zaczynają mówić o przypadkach białych kotów w dotychczasowych hodowlach.

Badaniem białego Vana zajęło się Centrum Badań Van Kedisi, które prowadzi badania nad odtworzeniem naturalnej populacji tych kotów, które są jednym ze skarbów narodowych tego kraju. Badania te dołączono do dokumentacji przedstawionej komisji hodowlanej rozpatrującej dopuszczenie białego Vana do hodowli[4].

Cechy szczególne

Rasa ta wykształciła oprócz umaszczenia i koloru oczu jeszcze kilka unikatowych cech. Jedną z nich jest futro, które szybko obsycha z wody. Kot ten posiada tylko jeden rodzaj sierści – okrywową, nie ma natomiast puszystego podszerstka. Z tego powodu nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Drugą cechą jest powiększony fałd skóry między kolejnymi pazurami. Kot ten posiada fałdę skóry pomiędzy pazurami, która jest swego rodzaju błoną pławną.

Koty tej rasy lubią kontakt z wodą[5], rasa powstała naturalnie w okolicy jeziora Wan w Turcji[5].

Przypisy

  1. Parujr Sewak, "Nieustanna dzwonnica" (Պարույր Սևակ, ԱՆԼՌԵԼԻ ԶԱՆԳԱԿԱՏՈՒՆ), 1959: "...Թե՞ ազատվելու հուսահատ ճիգով Լող էին տալիս հազա՜ր ու հազա՜ր Վանա կատուներ՝Վառվող աչքերով ...
  2. Armenian Vans – real "aristocrats"
  3. Breed Profile. [dostęp 2010-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-12)].
  4. Koty z Turcji z różnokolorowe oczy (Кошки из Турции с разными глазами)
  5. a b Które rasy kotów kochają wodę?, „Mój Pies”, 6 (33), lipiec 2018, s. 43, ISSN 0867-2822.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się