Grupa sygnatariuszy Traktatów w 1929 | |||
Data |
(dts) 11 lutego 1929 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Wynik |
państwowość i eksterytorialność Watykanu, uznanie katolicyzmu religią państwową Włoch | ||
Przyczyna |
tzw. kwestia rzymska | ||
Strony traktatu | |||
| |||
Przywódcy | |||
|
Traktaty laterańskie, wł. Patti Lateranensi, łac. Pacta Lateranensia – grupa trzech traktatów wyodrębniających politycznie i terytorialnie państwo Watykan, uznających jego niezależność i niepodległość. Zostały podpisane 11 lutego 1929 przez premiera Włoch Benita Mussoliniego i papieskiego sekretarza stanu, kardynała Pietra Gasparriego[1].
Mussolini, zdający sobie sprawę z władzy i autorytetu papieża Piusa XI, postanowił nawiązać z nim porozumienie, by przez jego przychylność zwiększyć poparcie wśród społeczeństwa. Powierzchnię Watykanu określono na 44 ha (0,44 km²). Traktaty uznawały papieża za osobę świętą i nietykalną (art. 8), zobowiązywały Włochów do płacenia trybutu na rzecz Watykanu. Osoby tam mieszkające zostały uznane za nietykalne[1].
Traktat uznawał także władzę papieża nad wieloma posesjami poza terenem Watykanu, w Rzymie i w jego okolicach, np. bazylika św. Jana na Lateranie, bazylika św. Pawła za Murami, bazylika Matki Bożej Większej, Pałac Papieski w Castel Gandolfo i inne (art.13-16)[1].
Pierwszy akt prawny:
Drugi akt prawny:
Watykan uznał za poważne naruszenie włoskie przepisy antyżydowskie z 1938, które zabraniały małżeństw żydów z nie-żydami, w tym z katolikami. Było to niezgodne z konkordatem, który dawał Kościołowi wyłączne prawo do zawierania małżeństw z udziałem katolików i w art. 34 stanowił, że włoskie władze będą zawsze uznawały takie małżeństwa[2].
Traktaty Laterańskie zostały włączone do konstytucji włoskiej z 1947 roku. W 1984 miała miejsce ich rewizja, podczas której usunięto z nich przepis o uznaniu religii katolickiej za panującą we Włoszech[3] oraz wprowadzono podatek kościelny w miejsce finansowania Państwa Watykańskiego przez Włochy. W 2008 Watykan przestał automatycznie uznawać wszystkie włoskie przepisy prawa z obawy, że mogą być one sprzeczne z doktryną katolicką (np. eutanazja Eluany Elgaro)[4]
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.