| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 sierpnia 1956 |
|---|---|
| Dyrektor Protokołu Dyplomatycznego MSZ | |
| Okres |
od 2005 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP we Francji | |
| Okres |
od 2007 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Podsekretarz stanu w MSZ | |
| Okres |
od 1 września 2014 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP we Włoszech | |
| Okres |
od 2015 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
           
| |
Tomasz Hubert Orłowski (ur. 1 sierpnia 1956 w Łodzi) – polski dyplomata i nauczyciel akademicki. W latach 2007–2014 ambasador RP we Francji i Księstwie Monako, w 2014 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2015–2017 ambasador RP we Włoszech i Republice San Marino.
Absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego i Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Uzyskał magisterium z archeologii powszechnej. Odbył studia typu DEA z zakresu cywilizacji średniowiecznej na Uniwersytecie w Poitiers[1]. Odbył staże w Salzburg Seminar w Salzburgu i w Institut des hautes études de Défense nationale w Paryżu. W latach 80. był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Wrocławskiego. Został wykładowcą stosunków międzynarodowych i dyplomacji na Uniwersytecie Wrocławskim, w Akademii Dyplomatycznej oraz w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. Autor licznych publikacji naukowych, w tym poświęconych protokołowi dyplomatycznemu pt. Protokół dyplomatyczny. Ceremoniał & etykieta (2010) i Protokół dyplomatyczny. Między tradycją a nowoczesnością (2015).
W 2020 został wykładowcą w Paris School of International Affairs (PSIA) w ramach Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu[2][3], a w 2021 profesorem Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego[3]. Objął na tej uczelni stanowisko kierownika Katedry Stosunków Dyplomatycznych i Konsularnych[4].
Na początku lat 90. rozpoczął pracę w polskiej dyplomacji. Był I sekretarzem, a potem radcą w Ambasadzie RP w Paryżu, w latach 1994–1996 wicedyrektorem Departamentu Europy w MSZ. Od 1996 był zastępcą ambasadora w stopniu radcy-ministra, a potem ministrem pełnomocnym w Ambasadzie RP w Rzymie. Pełnił także funkcję sekretarza generalnego Polskiego Komitetu ds. UNESCO, zastępcy dyrektora Departamentu Systemu i Problemów Globalnych Narodów Zjednoczonych. W 2005 został mianowany ambasadorem tytularnym i dyrektorem Protokołu Dyplomatycznego MSZ[5].
W latach 2007–2014 sprawował urząd ambasadora RP we Francji i w Monako. Po śmierci Mariusza Kazany (10 kwietnia 2010) objął nadzór protokolarny nad organizacją uroczystości pogrzebowych prezydenta Lecha Kaczyńskiego na Wawelu. Powtórnie wezwany do kraju latem 2010, aby przygotować i przeprowadzić ceremonię inauguracji prezydenta Bronisława Komorowskiego (6 sierpnia 2010). W 2012 otrzymał nagrodę ministra spraw zagranicznych za osiągnięcia w dyplomacji publicznej i komunikacji medialnej[6][7]. 1 września 2014 objął stanowisko podsekretarza stanu ds. współpracy rozwojowej, Polonii, polityki wschodniej i azjatyckiej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. 30 listopada 2014 został odwołany z tego stanowiska[8].
W marcu 2015 powołany na stanowisko ambasadora RP we Włoszech[9][10] z równoczesną akredytacją w Republice San Marino. W październiku 2016 wybrany na członka korespondenta francuskiej Académie des sciences morales et politiques[11]. W sierpniu 2017 zakończył pełnienie funkcji ambasadora[12][13]. Po powrocie z placówki został wykładowcą Akademii Dyplomatycznej MSZ[14]. 1 października 2021 przeszedł na emeryturę[15].
Jest starszym bratem ekonomisty Witolda Orłowskiego[16]; żonaty, ma dwie córki. W trakcie pobytu na placówce we Francji przygotował Poradnik savoir-vivre dla kanału MSZ w serwisie YouTube[17].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
