Wszystkie uczelnie kształciły w sumie 1 469 386 studentów, z czego 359 178 (24,4%) przypadało na uczelnie niepubliczne. W roku 2014/2015 uczelnie zatrudniały 93 133 nauczycieli akademickich, co oznacza, że na jednego nauczyciela przypadało średnio 16 studentów. Liczba absolwentów w roku akademickim 2013/2014 wynosiła 424 564. Od roku akademickiego 2006/2007 liczba studentów systematycznie maleje[1].
W roku akademickim 2008/09 w szkołach niepublicznych kształciło się 34% (660 tys.) wszystkich studentów. Zdaniem autorów „Raportu o stanie edukacji 2010” jest to odsetek bardzo wysoki, nie tylko w porównaniu z innymi krajami europejskimi, ale także w porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi (dla których wynosił on poniżej 30%)[2]. Począwszy od roku 2007/2008 obserwowany jest systematyczny spadek liczby studentów uczelni niepublicznych, nieproporcjonalnie wyższy niż w przypadku szkół publicznych. W efekcie spada procentowy udział studentów kształcących się na uczelniach niepublicznych[3].
Nazewnictwo uczelni według uprawnień
Przed 1 października 2018 r. zgodnie z ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, uczelnie miały prawo używać w swoich nazwach następujących wyrazów w zależności od posiadanych uprawnień[4]:
uniwersytet – uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora w co najmniej 10 dyscyplinach, w tym co najmniej po 2 uprawnienia w każdej z następujących grup dziedzin nauki:
humanistycznych, prawnych, ekonomicznych lub teologicznych
matematycznych, fizycznych, nauk o Ziemi lub technicznych
biologicznych, medycznych, chemicznych, farmaceutycznych, rolniczych lub weterynaryjnych
uniwersytet techniczny – uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora w co najmniej 10 dyscyplinach, w tym co najmniej 6 uprawnień w zakresie nauk technicznych
uniwersytet uzupełniony przymiotnikiem w celu określenia profilu – co najmniej 6 uprawnień do nadawania stopnia naukowego, w tym co najmniej 4 uprawnienia w zakresie nauk objętych profilem uczelni
politechnika – uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora w co najmniej 6 dyscyplinach, w tym co najmniej 4 uprawnienia w zakresie nauk technicznych
akademia – co najmniej 2 uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora[5].
„politechnika” może używać uczelnia akademicka posiadająca kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 2 dyscyplinach w zakresie nauk inżynieryjnych i technicznych
„uniwersytet” może używać uczelnia akademicka posiadająca jedną z ww. kategorii w co najmniej 6 dyscyplinach naukowych lub artystycznych, zawierających się w co najmniej 3 dziedzinach nauki lub sztuki
Działy administracyjne uczelni
Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
↑Por. nazwy angielskie i niemieckie polskich uczelni: Piotr Sulikowski, Alina Szwajczuk: Proper names in professional translation. Names of Polish academic institutions in English and German. Hamburg: Verlag Dr. Kovač: Hamburg, 2018, 204 s.
↑Art. 16 ust. 1-3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668).
↑rektorat - definicja, synonimy, przykłady użycia [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2021-01-04](pol.).
↑kwestura - definicja, synonimy, przykłady użycia [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2021-01-04](pol.).
Linki zewnętrzne
Wykaz uczelni: publicznych, niepublicznych, kościelnych, w likwidacji oraz uczelni z uprawnieniami do kształcenia poza granicami RP na stronie Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa WyższegoW spisie brak uczelni artystycznych (podległych Ministerstwu Kultury), medycznych (podległych Ministerstwu Zdrowia), wojskowych (podległych MON), policyjnej i służby pożarniczej (podległych MSWiA) oraz morskich (podległych Ministerstwu Gospodarki Morskiej)
Instytut Badań Edukacyjnych „Raport o stanie edukacji 2010”
Dobromir Dziewulak: Nauka i szkolnictwo wyższe. [w:] „Studia BAS” [on-line]. Biuro Analiz Sejmowych, sejm.gov.pl. [dostęp 2015-10-04].