Szczyt NATO w Waszyngtonie w 1999 –16. szczyt NATO, zorganizowany w Waszyngtonie w USA w dniach 23–25 kwietnia 1999.
W szczycie wzięło udział 19 państw, w tym po raz pierwszy Polska, która nieco ponad miesiąc wcześniej, razem z Czechami i Węgrami przystąpiła do Sojuszu.
Podczas szczytu waszyngtońskiego Rada Północnoatlantycka przyjęła kilka kluczowych dokumentów:
Koncepcja strategiczna Sojuszu
"Koncepcję strategiczną Sojuszu" – zrewidowaną koncepcję strategiczną, na nowo definiującą cele i zadania Sojuszu oraz wyznaczającą perspektywy strategiczne i podejście do zagadnień bezpieczeństwa w XXI wieku.
podstawowym celem NATO miało być zapewnienie wolności i bezpieczeństwa swych członków, a także utrzymanie pokoju i stabilności w regionie euroatlantyckim
do osiągnięcia powyższych celów, Sojusz postawił przed sobą następujące zadania: bezpieczeństwo, konsultacja, odstraszanie i obrona, zarządzanie kryzysami, partnerstwo.
NATO zadeklarowało szerokie podejście do bezpieczeństwa, uwzględniające obok wymiaru obronnego również czynniki polityczne, ekonomiczne, społeczne i związane z ochroną środowiska
w celu ochrony pokoju, bezpieczeństwa i stabilności Sojusz zadeklarował używanie określonych środków: utrzymanie jedności transatlantyckiej, utrzymanie potencjału militarnego Sojuszu, rozwijanie w ramach Sojuszu ESDI, zapobieganie konfliktom i zarządzanie kryzysami, otwartość na nowych członków oraz partnerstwo, współpracę i dialog.
"Deklarację Waszyngtońską" – podkreślającą "zasadę otwartych drzwi" dla przyszłych państw członkowskich, a dokładniej dla "europejskich demokracji, gotowych do przyjęcia na siebie odpowiedzialności związanych z członkostwem".
Deklarację "Sojusz dla XXI wieku" – prezentującą nową wizję Sojuszu w XXI wieku[2]. Znalazły się w niej ustalenia, mówiące o powołaniu nowych lub rozwinięciu i wzmocnieniu już istniejących inicjatyw:
rozpoczęcie Planu Działań na rzecz Członkostwa (MAP, Membership Action Plan)[3].
rozpoczęcie Inicjatywy Zdolności Obronnych (Defence Capabilities Initiative)[4] – jej zadaniem miało być zwiększenie zdolności obronnych w celu zapewnienia skuteczności przyszłym operacjom wielonarodowym, m.in. poprzez zwiększenie interoperacyjności i mobilności sił Sojuszu, zdolności prowadzenia długotrwałych operacji, zdolności minimalizowania strat własnych oraz poprawę systemów dowodzenia, kontroli i łączności informatycznej
rozpoczęcie Inicjatywy przeciw Broni Masowego Rażenia (Weapons of Mass Destruction Initiative)
"Oświadczenie w sprawie Kosowa" – potępiające "kampanię terroru" prezydenta Slobodana Miloševicia i powtórzyły swoją "determinację do położenia kresu jego represyjnym akcjom". Wezwały władze Jugosławii do zakończenia akcji militarnych, natychmiastowego zakończenia przemocy i represji w Kosowie, do wycofania z Kosowa serbskich wojsk, policji i oddziałów paramilitarnych. Wezwały również Miloševicia do udzielenia zgody na stacjonowanie w Kosowie sił międzynarodowych, zgody na powrót uchodźców i na dostęp organizacji humanitarnych do potrzebujących[5].
