Sunna (arab. as-sunnah „droga, ścieżka”) – w islamie sunnickim jest to zbiór opowieści z życia Mahometa, jego opinie dotyczące wiary oraz prowadzenia życia. W innych odłamach, np. w szyizmie, do podstawowej sunny dodane zostały opowieści związane z jego następcami, uznawanymi przez dany odłam islamu. Ze względu na niechronologiczną strukturę Koranu oraz zasadę unieważnienia (zawartą w Koranie w wersie 2:106) znajomość sunny jest wymogiem niezbędnym do znajomości prawa islamu.
Sunna (dalej rozumiana jako sunna podstawowa) składa się z hadisów, opowiadających o wybranych epizodach z życia Mahometa, jego pojedynczych wypowiedzi itp.[1] Nie istnieje jedna, prawowierna i oficjalna sunna, co islam doświadczył już na wczesnym etapie. W IX wieku miały powstać już tysiące sprzecznych ze sobą hadisów, a różne ugrupowania i organizacje tworzyły je na własną potrzebę. Tak wielka fala spotkała się z intelektualną reakcją muzułmanów, chcących trzymać się tradycji – powstała nauka krytycznie oceniająca hadisy. Za najbardziej prawowierne uznano sześć zbiorów autorstwa:
Inne uznano za mniej lub bardziej prawdziwe. Mimo prób nadal nie powstała jedna sunna (a więc i jedna tradycja islamska), co bywa wykorzystywane przez środowiska skrajne lub modernistyczne do reinterpretacji wersetów lub stawiania jednych nad drugimi.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.